Πάλι εγώ θα βγαίνω στην αυλή


Αναρωτιέσαι καμιά φορά, υπάρχει μαγεία; Μήπως υπάρχει και άλλο επίπεδο πραγματικότητος πλην του απολύτως συνειδητού; Πώς τα καταφέρνει κάθε φορά η μουσική και μου δημιουργεί τέτοια ερωτήματα, δεν ξέρω να σας απαντήσω αγαπητοί μου...

Απόψε, με φόντο το χρυσαφί κάστρο της Μυτιλήνης που λουζόταν με φως από την απαστράπτουσα κυρία Σελήνη η οποία φορούσε τα γιορτινά της και έκανε περατζάδα πάνω από το Αιγαίο, δύο κυρίες, η Ελένη και η Σουζάνα Βουγιουκλή, μας πήραν χεράκι χεράκι και μας πήγαν μια μεγάαααλη μουσική βόλτα ανά τον κόσμο και ανά τον χρόνο. Θράκη, Ήπειρος, Κωνσταντινούπολη, Μικρά Ασία, Στερεά Ελλάδα, Ιόνιο, Ιταλία, Κάτω Ιταλία, Πορτογαλία, Αργεντινή, Λος Άντζελες, Σικάγο, Αγγλία και άλλα που λόγω της μέθης, αδυνατώ να αναφέρω εκτενώς...

Φωνές κρυστάλλινες, να συντροφεύει η μια την άλλη, να σιγοντάρει η μια την άλλη, κουβαλούσαν ιστορία εκατοντάδων ετών πάνω τους. Και τα κοριτσάκια αυτά, με σύνεση, με σεβασμό, αλλά και με προσωπικό ύφος, καθότι οι διασκευές έδιναν και έπαιρναν, μας έδειξαν τον κόσμο μέσα από τα μάτια τους... Τι ωραίος ο κόσμος, μέσα από ωραία γυναικεία μάτια;! Και πόσο μουσικό βάθος, πόση ποικιλία, πόση ομορφιά, πόση άνεση (που σίγουρα φίλε μου Μανίδα κρύβει από πίσω της θυσίες και εξαιρετική προσπάθεια, ίσως και ξενύχτια, καρδιοχτύπια, φόβους και αβεβαιότητα) είχαν αυτές οι δυο φωνούλες; Καθησύχασαν τα σωθικά μου απόψε αυτές οι κυρίες... Με ταξίδεψαν μακρυά, τόσο μακρυά, που για λίγο νόμιζα ότι μπορούσα να αγγίξω και να χαϊδέψω την κυρά Σελήνη και να της ψιθυρίσω τα μυστικά μου...



"Ηπειρώτικο & Θρακιώτικο"
Ερμηνεία: Ελένη & Σουζάνα Βουγιουκλή







2 σχόλια:

Unknown είπε...

Όταν τις ανακάλυψα τυχαία σε μια συνέντευξή τους στο ραδιόφωνο και άκουσα ένα από τα τραγούδια τους από την Κάτω Ιταλία, τρελάθηκα. Είναι ότι καλύτερο υπάρχει αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα. Ίσως να ακούγεται υπερβολικό, αλλά το εννοώ. Δυστυχώς, δεν έχω καταφέρει να τις ακούσω ζωντανά ακόμα. Είσαι τυχερός...!

astromonos είπε...

Είναι το αποτέλεσμα ταλέντου, σκληρής δουλειάς, εμπνευσμένης καθοδήγησης και πάθους... Είναι εκπληκτικές και εκρηκτικές. Μα πάνω από όλα είναι μετρημένες και γνήσιες. Το κάνουν γιατί γουστάρουν. Το κατέχουν και το μοιράζονται. Χρησιμοποιούν τη μουσική για σκούνα και εμάς για συνταξιδιώτες τους. Τόσο απλά, τόσο μαγικά. Εγώ τις γνώρισα τυχαία πριν κανά δυο χρόνια ψάχνοντας για θρακιώτικα, από όπου και κατάγονται...