Το κοράκι, το γεράκι και ο Φρόυντ!

 

Οι (δυτικοί) καιροί μας θαρρώ πως είναι μεταβατικοί, ανάμεσα σε μια εποχή κοντά στη φύση και μια εποχή εντελώς εκτός φύσεως, βιούμενη μέσα από οθόνες κινητών και υπολογιστών. Οι νέες (δυτικές) γενεές θαρρώ πως θα χάσουν μεγάλο μέρος της βιωματικότητας για την οποία είμαστε φτιαγμένοι να ζήσουμε και να επεξεργαστούμε.

Δυο παραδείγματα και μια σκέψη (δανεισμένη από τον Φρόυντ):

Α. Πρόσφατα πήγα με τα παιδιά μου σε έναν ζωολογικό κήπο. Είμασταν στον τομέα των πουλιών, συγκεκριμένα έξω από το κλουβί που ήταν τα κοράκια, όταν ένα ζευγάρι νέων ανθρώπων (αγόρι γύρω στα 25, κορίτσι γύρω στα 20) πιασμένοι χέρι-χέρι περνούσαν από δίπλα μας. Η κοπέλα είπε τότε στο αγόρι: Α, τι ωραίο γεράκι! Και το αγόρι ξαφνιασμένο γύρισε και της απάντησε: Κοράκι είναι κουκλίτσα μου, όχι γεράκι... 

(Στο χωριό μου τα ίδια πράγματα θα τα έλεγαν τα αγόρια με άλλα λόγια, πιο απλά και πιο χωριάτικα: θα έλεγαν "Μην μπερδεύεις τις βούρτσες με τις πούτσες...")

Β. Την επόμενη ημέρα από την επίσκεψη στο ζωολογικό κήπο, επιστροφή στη δουλειά. Εκεί, στο νοσοκομείο όπου εργάζομαι, έχουμε και νεαρούς φοιτητές Ιατρικής, τους οποίους εκπαιδεύουμε στην κλινική πρακτική της Καρδιολογίας. Είχα δυο νεαρούς φοιτητές, μια κοπέλα 21 ετών από τη Γαλλία και ένα αγόρι 21 ετών από την Κύπρο. Ήθελα να τους εξηγήσω ότι η ασυνεννοησία και η πολυφωνία των ιατρών πολλές φορές έχει καταστροφικές συνέπειες για τους ασθενείς μας και χρησιμοποίησα ως παράγειγμα τον Πύργο της Βαβέλ. Μόλις είπα τη φράση "The tower of Babel" με κοιτούσαν χωρίς να καταλαβαίνουν. Σταμάτησα και τους ρώτησα τι είναι αυτό που δεν καταλαβαίνουν. Μου είπαν ότι δεν ξέρουν ποιος είναι ο πύργος της Βαβέλ. Τους ρώτησα: "Δεν έχετε ακούσε ποτέ για τον πύργο της Βαβέλ;" Μου απάντησαν "Ποτέ!"

Ο μεγάλος Σίγκμουντ Φρόυντ είχε γράψει κάποτε: 

"Ίσως έρθει μια εποχή κατά την οποία οι πίνακες και τα γλυπτά που θαυμάζουμε σήμερα θα έχουν χαθεί, ή ίσως έρθει μια μελλοντική γενιά ανθρώπων που δε θα κατανοεί πλέον τα έργα των ποιητών και των στοχαστών μας, ή ακόμα και μια γεωλογική εποχή κατά την οποία θα έχει βουβαθεί κάθε ζωντανό ον πάνω στη Γη."

Πόσο προφητικός ήταν ο κύριος Φρόυντ!!

Στεναχωριέμαι για τις νέες γενιές. Και συνάμα οπλίζομαι με πείσμα ώστε να εξηγήσουμε σε αυτές τς νέες γενιές μια ακόμα Αλεξάνδρεια που χάνουμε και οφείλουμε να την αποχαιρετίσουμε με δάκρυα στα μάτια...

Είναι ο Πύργος της Βαβέλ όπου ζουν και μεγαλώνουν τα παιδιά μας;

Είναι η γυάλα της αποστείρωσης που μεγαλώνουν οι νέες γενιές;

Είναι η Φύση που βιάζεται καθημερινά;

Αν δεν μπορούμε να ξεχωρίσουμε το κοράκι από το γεράκι, τι να πεις σε εκείνη την κουκλίτσα για το ποίημα του Έντγκαρ Άλλαν Πόε "Το Κοράκι"...;

Και τι να πεις τελικά για τον Πύργο της Βαβέλ σε αυτήν την κουκλίτσα;