Ο κόσμος γύρω μας αλλάζει συθέμελα.
Και όταν λέω συθέμελα, το εννοώ.
Μέχρι πρόσφατα η ζωή μας (όπως και τα Μαθηματικά και κατ' επέκταση η Φυσική, η Χημεία κλπ) στηριζόταν σε αξιώματα και σε δυισμούς.
Σε αξιώματα όπως:
το "Όλον είναι μεγαλύτερο του Μερικού"
και σε δυισμούς όπως:
Ζωή - Θάνατος
Άσπρο - Μαύρο
Θετικό - Αρνητικό
Ελευθερία - Θάνατος (από την Ιστορία)
Αρσενικό - Θηλυκό
Μικρό - Μεγάλο
Λίγο - Πολύ
Παρελθόν - Μέλλον
Το μυαλό μας είναι φτιαγμένο να αντιλαμβάνεται με δυαδικό τρόπο.
Ο ψηφιακός μας κόσμος είναι φτιαγμένος να λειτουργεί με δυαδικό τρόπο και ψηφία.
Με αυτόν τον τρόπο πορεύτηκαν ιστορικά για χιλιάδες χρόνια οι Αυτοκρατορίες που ήθελαν να γίνουν μεγαλύτερες και όλο και μεγαλύτερες, μέχρι που το κατάφεραν και εξαπλώθηκαν σε όλον τον πλανήτη και δόμησαν μια Παγκοσμιοποίηση, μια τεράστια δηλαδή αυτοκρατορία όπου το Όλον ήταν πράγματι πολύ μεγαλύτερο του Μερικού, για να (κατα)λήξουν τελικά οι άνθρωποι ότι ούτε αυτός ο τρόπος εκφράζει τις σύγχρονες ανάγκες τους και τότε να αρχίσει το παραμύθι με την "αλήθεια του καθενός"... Τότε, άρχισε η τμηματοποίηση, η κατακερμάτιση, η αποδόμηση. Τότε, άρχισε ένας tik toker, ένας youtuber, ένας opinion leader, μια fashion blogger, από το τίποτα και από το πουθενά, να διαμορφώνουν το κοινωνικό περιβάλλον, να επηρεάζουν συνειδήσεις και συμπεριφορές.
Τότε ήρθε και το Nemo της Eurovision, το non-binary ουδέτερο άτομο.
Τότε ήρθαν και τα Φοιτητά στις σχολές, τα ουδέτερα άτομα.
Ποια αξιώματα λοιπόν μνημονεύουμε σήμερα, όταν έρχεται άνω κάτω ο κόσμος μας;
Το ειρωνικό της υπόθεσης είναι ότι όσο εμβαθύνει στη Φύση η ίδια η Φυσική και ανακαλύπτει τους βαθύτερους κανόνες της, τόσο ερχόμαστε ποιο κοντά σε αυτό το γκρέμισμα της διχοτόμησης και δυαδικότητας. Δυο παραδείγματα μόνο θα παραθέσω από την Επιστήμη της Φυσικής:
1. Τον δυϊσμός σωματιδίου και κύματος, που σύμφωνα με τη κβαντική θεωρία αφορά όλα τα όντα της φύσης, και με απλά λόγια προτείνει ότι τα όντα εκδηλώνουν ταυτόχρονα και ιδιότητες σωματιδίου και ιδιότητες κύματος, κάτι ανάμεικτο με απλά λόγια.
2. Το ηλεκτρόνιο, αυτό το περίεργο υποατομικό σωματίδιο, μπορεί να είναι ταυτόχρονα σε δυο περιοχές του χώρου οι οποίες δεν έχουν καμία επικοινωνία, σύνδεση ή συνοχή μεταξύ τους, θέτοντας το ερώτημα μα πώς πέρασε από τη μια περιοχή στην άλλη... και πώς μπορεί να είναι ταυτόχρονα σε δυο περιοχές άσχετες μεταξύ τους.
Θα φέρω και ένα ακόμη παράδειγμα από την Εκκλησία αυτή τη φορά:
Αναφέρει "το ανδρόγυνο" και ότι "έσονται οι δυο εις σάρκα μίαν..." Περιέργως, τα non-binary άτομα κινούνται κάπου μεταξύ του ανδρός και της γυναικός και πραγματικά φαίνονται σαν να είναι ουσιαστικά δυο φύσεις σε μια σάρκα και ένα σώμα... Η ίδια η Εκκλησία λοιπόν που πολεμά αυτή την οντότητα της μη προσδιορίσιμης σεξουαλικότητας, πρώτη εκείνη έχει περιγράψει τα χαρακτηριστικά της μέσα από τη διαχρονική αφήγησή της...
Αν λοιπόν, αυτός ο κόσμος καταρρέει, είναι γιατί αναζητούνται νέα υλικά για την κατασκευή του. Τα παλιά υλικά σιγά σιγά αποδυναμώνονται και μαζί και ο ανθρώπινος νους. Ίσως αυτό το κενό να έρθουν να αντιμετωπίσουν τα ρομπότ και η τεχνητή νοημοσύνη σύντομα...
Όσο σοκαριστικό όμως και αν είναι ότι πρέπει η ανθρωπότητα να ξαναγνωρίσει τον εαυτό της, τα εξ ων συνετέθη και να ξαναχαράξει νέους δρόμους, άλλο τόσο σοκαριστικό είναι να αντιλαμβάνεται κανείς ότι η ίδια η Φύση με την κβαντική της θεωρία, υπονοεί ότι όλες οι οντότητες που υπάρχουν τριγύρω μας ουσιαστικά διαφοροποιούνται σε ένα μόνο πράγμα: το πόση ποσότητα έχουν μέσα τους από μια συγκεκριμένη ενέργεια. Μένει να θέσουν οι άνθρωποι με την κάθε εποχής νοημοσύνη τους σε κάθε εποχής κοινωνία, εκείνο το όριο που διαχωρίζει το "λίγο" από το "πολύ" και άλλοτε να απορρίψουν έννοιες αφήνοντας τες εκτός συνόρων ή άλλοτε ενσωματώνοντας (πάντα με τη δύναμη του ισχυρού και του νικητή) όρους μέχρι πρότινος περιθωριακούς. To "πόσο" περιεχόμενο δεχόμαστε κάθε φορά στην έννοια που μελετάμε, καθορίζει και την "ταυτότητα" αυτής της οντότητας. Το γεγονός ότι στα λατινικά το "πόσο" λέγεται quantus (κβάντους), και από εκεί προέρχεται η λέξη quantum (κβάντουμ) από όπου τελικά προκύπτει η κβαντική μηχανική, δεν πρέπει να αποκαλεί έκπληξη συνεπώς... Ξανά λοιπόν, η Φύση μας μιλά με όρους non-binary δηλαδή μη διχοτόμησης, μη συνόρων.
Θα μπορούσαμε να πούμε ότι ένα είναι το χωροχρονικό συνεχές, μια η ζωή, μα άπειρες οι αλήθειες που προσεγγίζουν αυτές τις συμπαντικές έννοιες.
Τελικό συμπέρασμα; Η ίδια η Απαρχή: το Χάος!
