Το έργο μας, όμως, θα κάνει μια μικρή διακοπή για... διαφημίσεις! Και τι διαφημίσεις; Από τις ιστορικές, που αφήνουν εποχή...
Αφήνουν εποχή, για την τραγικότητα τους. Έπρεπε να ντρέπονται οι ξευτελισμένοι που δημιούργησαν ένα τέτοιο σκηνικό, το οποίο εννοείται ότι δεν έρχεται σε αντίθεση με το ξετσίπωτο σκηνικό που τόσα χρόνια έχουν δημιουργήσει στο πολιτικό και κοινωνικό σκηνικό.
Ακολουθούν μια παλιά συνταγή, που όμως σήμερα δεν πιάνει: την επίκληση στο συναίσθημα, του ελληνικού λαού.
1ον) Χρησιμοποιούν παιδιά για να συγκινήσουν. Με τι δικαίωμα και με τι θράσος βάζουν παιδιά, το μέλλον των οποίων έχουν υποθηκεύσει στις διεθνείς τράπεζες, να το παίζουν απογοητευμένα που η χώρα μας θα είναι έξω από το φάκεν ευρώ; Πώς γίνεται να μην ντρέπονται καθόλου οι ξεδιάντροποι και να μιλούν για τα παιδιά μας, όταν τόσα χρόνια έχουν διαλύσει κάθε ίχνος παιδείας, εκπαίδευσης και πολιτισμού, όταν έχουν συνθλίψει κάθε παιδικό όνειρο, όταν έχουν στερήσει από τις νέες γενιές τις καθαρές εξηγήσεις και τις ίσες ευκαιρίες; Αλλά κάπου εδώ, έχω και άλλη μια απορία: ποιοι βλαμμένοι γονείς δέχτηκαν να βάλουν τα παιδιά τους να παίξουν σε αυτήν τη σαχλαμάρα; Η μάνα αυτού του μικρού κοριτσιού που ρωτάει απορημένο τον δάσκαλό της, καυχιέται για την κόρη της άραγε; Θα έπρεπε να στεναχωριέται για αυτό που βάζει η κόρη της να κάνει.
2ον) Χρησιμοποιούν τον όνομα της Κύπρου. Με τι δικαίωμα και με τι θράσος μιλούν για την Κύπρο, όταν πριν κάμποσα χρόνια, η Ελλάδα δια της απάθειας και απουσίας της από το πολιτικό σκηνικό, άφησε τους Τούρκους να κάνουν περαντζάδα στα κυπριακά χώματα, αρνούμενη ουσιαστικά να βοηθήσει τους αδερφούς μας;
3ον) Χρησιμοποιούν τα ονόματα και άλλων χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οι οποίες περνούν δύσκολες οικονομικές καταστάσεις και έχουν αναγκαστεί να δανειστούν: Ιρλανδία, Ισπανία, Πορτογαλία. Θέλει να πει ο ποιητής δηλαδή, ότι αυτές οι χώρες που ακολούθησαν τις οδηγίες από τους τροϊκανούς, επιβίωσαν και αντεπεξήλθαν στις δυσβάσταχτες συγκυρίες, ενώ η Ελλαδίτσα που αποφάσισε να φύγει και να μην ακολουθήσει την πεπατημένη, βράζει στο ζουμί της. Κακώς λοιπόν, που έφυγε, είναι το μήνυμα!
Πρέπει να καταλάβουν όλοι αυτοί οι τσόγλανοι που φτιάχνουν τέτοιες παπαριές και τις βαφτίζουν ως προεκλογική καμπάνια, ότι έχουν τέτοιον κάλο στον εγκέφαλο, που κάνει μπαμ από μακρυά και δεν κρύβεται ακόμα και δια γυμνού οφθαλμού... Κοινώς, όχι μόνο είναι τρόμπες, αλλά φαίνονται κιόλας, επειδή ακριβώς, είναι τρόμπες με περικεφαλαία!
Θέλω να καταθέσω ότι πιο άνανδρη, ξευτελισμένη, ανήθικη και προσβάλουσα το κοινό αίσθημα διαφήμιση, δεν έχω ματαδεί. Και ο λόγος είναι, ότι κάνει επίκληση στο συναίσθημα, όταν οι ίδιοι δημιουργοί του, το έχουν σμπαραλιάσει και ουσιαστικά κουρελιάσει.
Αγαπητοί μου, για μένα το ερώτημα δεν είναι φεύγουμε ή μένουμε στο ευρώ, αλλά φεύγουμε ή μένουμε σε παλιές κακές και άνανδρες συνήθειες... Όσο μένουμε οι ίδιοι ξεφτίλες, δεν θα μας αξίζει κανένας καλύτερος βίος. Όσο αλλάζουμε μυαλά και συμπεριφορές, κάτι μπορεί να γίνει...
Υ.Γ.: Είπαμε ρε παιδιά, είμαστε ανισόρροποι, αλλά μέχρι ενός σημείου. Όχι, να ποδοπατούν και την τελευταία σταγόνα αξιοπρέπειας που μας έχει απομείνει και να μένουμε συναισθηματικά απαθείς και ανάπηροι... σε αυτό το θέατρο του παραλόγου!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου