Προοπτική μελέτη 4: Αυτός ο κόσμος ο μικρός, ο μέγας...

Αυτός ο κόσμος ο μικρός, ο μέγας...

πιο ταιριαστή περιγραφή για αυτήν την εικόνα δεν βρίσκω...

και το ακόμα πιο πολύπλοκο: 

στα μάτια τα δικά μου ποιος λέτε να είναι ο κόσμος ο μικρός και ποιος ο μεγάλος...;

και στα μάτια της κόρης μου...;

και στα μάτια του ξυλοπόδαρου...;

Τι ωραίο παιχνίδι προ-οπτικής;

Πόσο ωραία συμπλέκονται οι κόσμοι, οι μικροί και οι μεγάλοι;

Και πόσο ωραία, οι κόσμοι των μικρών και των μεγάλων;

Τα μάτια της μικρής μου κοιτούν ψηλά,

του ξυλοπόδαρου χαμηλά,

και τα δικά μου κάπου ανάμεσά τους...

Όλων μας, όμως, τα μάτια, κοιτούν μπροστά. 

Μόνο μπροστά!

Προοπτική μελέτη 3: το εφικτό του αδύνατου

Είναι ο άνθρωπος που με έπεισε ότι οι θεωρίες της Φυσικής περί ανυπαρξίας του αεικίνητου, είναι απλά ΜΑΛΑΚΙΕΣ... Αν ένας φυσικός τον γνωρίσει θα καταλάβει τι εννοώ.

Από τους σπάνιους ανθρώπους. Βλέπει μόνο μπροστά. Και στο διάβα του, δεν τον σταματά ΤΙΠΟΤΑ. Ούτε άλλοι άνθρωποι, ούτε χρήματα, ούτε βουνά ολόκληρα. Για την ακρίβεια, τα βουνά είναι το σπίτι του. Εκεί ανήκει. Ο άνθρωπος αυτός είναι πέτρινος στην αντοχή, δωρικός στην όψη, δοτικός στην ψυχή. Είναι ατόφιο ανθρώπινο χρυσάφι. Είναι η ακατέργαστη πρώτη ύλη. Κομήτης του διαστήματος. Πλάνητας του σύμπαντος. Εκτός ορίων. Εκτός της έννοιας των ορίων για την ακρίβεια. Δεν υπάρχει κάτι που να μην μπορεί να το κάνει. 

Η έννοια του Σαμάνου-Μάγου, είναι στο επίθετό του (Σαμανόπουλος). 
Η αγάπη του για τη φύση και τα ζώα, στο μικρό του όνομα (Φίλιππος). 
Η νοστιμιά του γούστου του, στην καταγωγή του (από το Νόστιμο Καστοριάς).
Η ομορφιά της προ-οπτικής του, στα έργα του, (όπως φαίνονται σε αυτό το link).

Θησαυρός η φιλία μας ρε φίλε...

Μας ένωσαν τα άστρα.

Κάτι ξέρουν.

Σε θαυμάζω.

Προοπτική μελέτη 2: μπρος τα πάνω, μόνο πάνω!

Τι να πεις...

Προοπτική μελέτη 1: μπρος, μόνο μπρος!

Κάποιες φορές ο δρόμος που βαδίζεις σε βγάζει σε αδιέξοδο. Τότε, πρέπει να τα αλλάξεις όλα. Όταν λέμε όλα, εννοούμε όλα. Ό,τι ήξερες δεν ευδοκιμεί στις νέες συνθήκες. Ακόμα και το δεξιά-αριστερά χάνει τον προσανατολισμό του, στην παραζάλη των καιρών και πρέπει να αναθεωρήσεις το προς τα πού οδηγάς.

Αυτές τις φορές πρέπει να τα αλλάξεις όλα.

Κάποια όμως πράγματα δεν αλλάζουν. Ή για να το πούμε πιο σωστά, αυτά τα πράγματα σε έχουν ήδη αλλάξει -πρώτα αυτά- προ πολλού και σε έχουν διαμορφώσει. Είναι όλα εκείνα που έχουν σμιλεύσει την ψυχή σου, την προσωπικότητά σου και πλέον σε ακολουθούν, είτε το θέλεις είτε όχι. Αυτά τα πράγματα, είναι η ύπαρξή σου, είσαι ΕΣΥ. Ό,τι και να πετάξεις λοιπόν, από μια βάρκα που μπατάρει σε μια απέλπιδα προσπάθεια να μην πνιγείς, πάντα κάτι μένει, επιμένει και σε ακολουθεί πιστά. Είναι το ΕΙΝΑΙ σου, που συντίθεται από το ΕΙΝΑΙ όλων εκείνων που έζησες έως τώρα -αν έζησες βεβαίως-, καθώς και όλων εκείνων των ανθρώπινων μορφών που διασταυρώθηκαν με τη δική σου και έσκαψαν το πρόσωπό σου, μαζί και την ψυχή σου.

Όλα και αν τα αλλάξεις, αυτές τις φορές, θα μένει ο πυρήνας σου, η ουσία σου. Μάλιστα, να εύχεσαι να τα αλλάξεις όλα, ώστε να έρθεις πιο κοντά σε αυτόν τον πυρήνα, και να πετάξεις όσα περισσότερα δικά σου μπορείς, ώστε να βρεις τον δικό σου εαυτό. Κοινώς, να εύχεσαι να είναι μακρύς ο δρόμος για την Ιθάκη. Για όποια Ιθάκη. Για την Ιθάκη του καθενός. Για μιαν Ιθάκη, γενικώς και αορίστως, αφού έτσι και αλλιώς η Ιθάκη από τον αόριστο έρχεται και μας δείχνει το δρόμο προς τα μέλλοντα, σε μια προοπτική μελέτη του εαυτού μας, συγκρινόμενου με τον εαυτό που θα θέλαμε να έχουμε (control). Και σημασία σε αυτή τη μελέτη δεν έχει ο προορισμός (το αποτέλεσμα), αλλά η διαδρομή, η πορεία, το "follow-up" (το "ακολούθησε με ψηλά" το κεφάλι).

Ό,τι σου μένει, πρέπει να χωρά σε ένα δισάκι. Όλα τα υπόλοιπα να εύχεσαι να τα έχεις δώσει απλόχερα πριν ακόμα νυχτώσει και σαν πλαγιάσεις να πεις στο Μορφέα που έρχεται: "δεν κράτησα τίποτα για μένα". Αυτό, θα είναι η μεγαλύτερη αλλαγή για σένα και η μεγαλύτερη πληρωμή σου.

Όλα για μιαν Ιθάκη, λοιπόν.

Για μιαν Ιθάκη

Στίχοι: Δημήτρης Λέντζος

Μουσική: Χρήστος Λεοντής

Εκτέλεση: Πάνος Μπούσαλης

Εξαιρετική εκτέλεση.