Σκηνή 6η
"Μα το φάρμακο δεν κράτησε για πολύ και ο Κήπος, μετατράπηκε σε Ζούγκλα. Πολιτική Ζούγκλα με άγρια θηρία.
Ξάφνου, από τη μια μεριά της Ζούγκλας, από έναν χωματόδρομο, κατέβαινε ένα κορίτσι, στα μαύρα ντυμένο, μα κρατώντας ένα κόκκινο, ολόφρεσκο λουλούδι στο χέρι και έχοντας δεμένα τα μαλλιά με μια ολόκαυτη κόκκινη κορδέλα... Το μυαλό της, αθώο, αμέριμνο και ατάραχο, σεργιάνιζε στα σκότη της Ζούγκλας.
(φωτό από περιοχή Ψυρρή, σε μια πρόσφατή μου αθηναϊκή επίσκεψη)
Από την άλλη μεριά της Ζούγκλας, από έναν τραχύ δρόμο, με πέτρες, τσιμεντόλιθους και χαλίκια, έτρεχε λιμασμένο ένα τζιπ, αγριεμένο, ισοπεδώνοντας τα πάντα στο διάβα του, σκάβοντας δρόμους και συνειδήσεις, ξεριζώνοντας ό,τι μπορούσε να θεωρηθεί ζωντανό σε εκείνη τη Ζούγκλα...
(τζιπ λίγα μέτρα πιο πέρα από το σπίτι μου στην Κέρκυρα)
Οι δυο διαδρομές ήταν αντίθετες. Τα δυο κινούμενα όντα κατευθύνονταν το ένα προς το άλλο. Το ένα τραγουδώντας, το άλλο καταστρέφοντας. Η σύγκρουση φαινόταν αναπόφευκτη. Όλη η Ζούγκλα περίμενε με αγωνία το προδιαγεγραμμένο αποτέλεσμα που θα οδηγούσε στην πολτοποίηση της μικρής ποδηλάτισσας...
Τα δυο πλάσματα, πλέον ήρθαν αντιμέτωπα σε απόσταση λίγων μέτρων. Η ποδηλάτισσα δεν ξαφνιάστηκε όπως θα περίμενε κανείς, μα έσκασε ένα κόκκινο χαμόγελο στο τζιπ και με ορθοπεταλιά όρμησε στο τζιπ... Το τζιπ σκύλιασε και γκάζωσε σπινιάροντας. Η σύγκρουση φαινόταν αναπόφευκτη...
Και εκεί, ελάχιστα πριν την πρόσκρουση, όταν το κορίτσι έκλεισε τα μάτια, για να δει πιο καθαρά την προαιώνια αποστολή της, πέρασε Εκείνος! Ακούραστος, κοκαλιάρης, μα πεισματάρης. Φύτρωσε εκεί που δεν το περίμενε κανείς, αουτσάιντερ, ανύπαρκτος και εκ προοιμίου ξεγραμμένος -από κάποιους ειδικούς- από της ζωής το στίβο, δείχνοντας το νόημα της ψυχικής δύναμης που δίνει φτερά, ηθική ανάταση και ιστορική παρακαταθήκη, πέρα από κάθε οικονομική και υλιστική κρίση..., και πήρε το κορίτσι πέρα μακρυά, σε ταξίδια συμπαντικά!"
(Ο Σπύρος Λούης δείχνει το δρόμο στον Στέλιο Κυριακίδη, και όχι μόνον...)
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου