"Οι όμορφες ψυχές βρίσκονται κάτω από γκριζαρισμένα μαλλιά,
μέσα σε ροζιασμένα χέρια, πάνω σε ταλαιπωρημένα κορμιά..."
(Λόρκα, από το κουκλοθέατρο "Περλιμπλίν και Μπελίσα")
Και οι ψυχές είναι όμορφες, επειδή ακριβώς,
ενδιαφέρονται κυρίως για τα πνευματικά και ψυχικά,
και δευτερευόντως για τα υλικά και σωματικά.
Έτσι, μένει η ψυχή μόνη να τυραννιέται να απαντήσει
και το σώμα από την πολύ αρρώστια να έχει απαυδήσει...
"Όλα αξίζουν τον κόπο, αν η ψυχή δεν είναι μικρή."
(Φερνάντο Πεσσόα)
Όλα; Πραγματικά όλα;
Ακόμα και το σώμα μας, στο βωμό της ψυχής να παραδοθεί;
Και τότε πού πάει το "νους υγιής εν σώματι υγιή";
Στις μέρες μας, όλα σημαδεύουν το μυαλό του ανθρώπου.
Χρειαζόμαστε όμως και το σώμα μας σε αυτόν τον αγώνα...
Αυτό αισθάνεται,
Αυτό πονά,
Αυτό ματώνει
και διψά,
Αυτό ιδρώνει,
και ζητά απεγνωσμένα, γιατρικά...
Γιατί λοιπόν να το ξεχνάμε;
Ακούμε το σώμα μας και τη φυσική του ομορφιά.
Αλλιώς, σύντομα θα ζητάμε από γιατρούς τη γιατρειά.
Και τότε, βάστα κατακαημένη μου καρδιά..
Υ.Γ.: Τελικά η καρδιά είναι του σώματος παιδί ή της ψυχής έδρα;
Είναι της μοναξιάς ζωή ή της συνύπαρξης ενέδρα;