Σκηνή 15η
"Και ο γέρος πια, αποσταμένος, επήγε να κοιμηθεί τον ύπνο τον αιώνιο, τον φωτεινό, τον ανέγγιχτο, τον αμόλυντο, τον καθαγιαστικό, τον γαλήνιο... Εκείνον τον ύπνο που πληρώνει η ζωή σε όλους εκείνους που ξαγρύπνησαν και επέλεξαν να μην κοιμηθούν, ποτέ. Που πληρώνει η ζωή, ως τελικός λογαριασμός, ο τελικός σταθμός...
Και ο γέρος, άφησε τη σκέψη του, παραδομένη στη δίνη των καιρών, των αναστεναγμών, των διαδρομών, των διαφορών και των προβληματισμών, να ταξιδέψει πίσω, εκεί απ όπου ξεκίνησε... εκεί όπου τα δυο βατραχάκια πάλευαν να ξεφύγουν από το γάλα και είχαν μπλεξίματα μεγάλα..."
"Μόνο κόκκινο"
Στίχοι: Θοδωρής Γκόνης
Μουσική: Παντελής Θαλασσινός
Ερμηνεία: Μελίνα Κανά
Χειμώνα...
Ή καλοκαίρι...
Μόνο κόκκινο...
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου