Σκηνή 9η
"Μετά από πολύ διαδρομή, ο Λαμπράκης, είδε από μακρυά μια μεγάλη σύναξη ανθρώπων. Όταν μετά από κάμποσο χρόνο έφτασε εκεί, στο παρελθόν, κατάλαβε περί τίνος πρόκειται: ήταν μια από τις μεγάλες έγχρωμες διαδηλώσεις, με έναν από τους δεινότερους ομιλητές, να προσπαθεί να περιγράψει πώς αυτός ονειρεύεται τον κόσμο. Το συμπέρασμα; Αυτός ο κόσμος δεν μπορεί να είναι μόνο ασπρόμαυρος, παρά έγχρωμος (coloured).
Έκανε μια στάση, ο Λαμπράκης, άκουσε εκστασιασμένος τον καυτό λόγο του έγχρωμου ομιλητή, σείστηκε η καρδιά του, ταξίδεψε μέσα από τα λόγια του και στην πατρίδα του, την Ελλάδα και κάπου εκεί, πλάγιασε για να ξεκουραστεί στην αγκαλιά της αιώνιας Ιστορίας, αποσταμένος από ατελείωτο της διαδρομής.
Τότε, ο έγχρωμος ομιλητής, με το όνομα Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, έσκυψε, άγγιξε τον Λαμπράκη στο μέτωπο και γέμισε ο ουρανός με χρώματα."
Σκηνοθετική λεπτομέρεια: στο τρίτο κατά σειρά απόσπασμα της ομιλίας του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ στο αφιέρωμα του Deomocracy Now, ο παθιασμένος αυτός άνθρωπος, έκανε κάτι που με σόκαρε: ταξίδεψε μέσα στο χρόνο και το χώρο, μέσα στα βαθύτερα ερωτηματικά της ανθρωπότητος, σε μια προσπάθεια αναζήτησης της καλύτερης εποχής στην οποία θα ήθελε να ζήσει... Κάτι αντίστοιχο, γίνεται και εδώ, στο κλουβί με τις τρελές, αν έχετε καταλάβει αγαπητοί μου, προσπαθούμε να βρούμε αυτά που συνδέουν τους ανθρώπους, ανά τόπους και χρόνους, εποχές και διαδρομές... Α, ρε Μάρτιν... Με ταρακούνησες πάλι. Δικαιωματικά λέγεσαι Βασιλιάς (King)!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου