Τελικά κάθομαι και αναλογίζομαι ποιο είναι το συμπέρασμα από τη σχέση του σήμερα και του χτες. Και προσθέτοντας και διαιρώντας τα δια του 2, βγάζω το τελικό μέσο όρο.
Η ευδαιμονία αγαπητοί μου, κρύβεται μάλλον κάπου στη μέση. Εκεί, που αναλογίζεσαι τα παλιά σου λάθη και πάθη, εκεί που έχει μειωθεί το μεγάλο φούντωμα της φλόγας-ενθουσιασμού που σε καίει, εκεί που πλέον οι σπίθες σιγοκαίνε, λαμπυρίζοντας τρεμουλιαστά στο σύμπαν σαν ένα ακόμα άστρο της άγνωστής μας γειτονιάς.
Στο μέσον της διαδρομής, μπορούμε να δούμε και πίσω και εμπρός. Μπορούμε να ανασκοπήσουμε το παρελθόν και να ονειρευτούμε το μέλλον. Κουβαλάμε εμπειρίες και εφόδια στο δισάκι μας, μα έχουμε αφήσει χώρο και για άλλα τέτοια πολύτιμα...
Στην ηλικία των 50, στο 50%, στο μέσον γενικότερα, είναι που η ίδια η φύση κατανέμει με βάση την καμπύλη του Gauss, τα περισσότερα φαινόμενα σε τούτη την πλάση.
Παν μέτρον άριστον, είπαν κάποτε κάποιοι. Φαίνεται να είχαν δίκιο.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου