Ευχές από χιόνι...

Από μικρός αναρωτιόμουν σε τι διαφέρει ο άνθρωπος από τον χιονάνθρωπο. Μια πρόχειρη απάντηση που είχα πάρει παλαιότερα είναι ότι ο χιονάνθρωπος λιώνει, ενώ ο άνθρωπος όχι.

Για το νέο έτος, θα ευχηθώ μέσα από το στόμα χιονανθρώπων:

1) Εύχομαι οι άνθρωποι να λιώνουν από συγκίνηση όταν ακούν κλάμα συνανθρώπου, παιδιού ή γέρου, και να μην κωφεύουν. Να έχουν τα αυτιά τους ανοιχτά για τις μελωδίες τούτης της πλάσης...

2) Εύχομαι οι άνθρωποι να λιώνουν από συγκίνηση όταν βλέπουν το καθάριο φως που εκπέμπουν οι συνάνθρωποι, ακόμα και αν αυτό περνά και βγαίνει μέσα από στενοχωρημένα και μουρτζουφλισμένα προσωπάκια, και να μην αδιαφορούν. Να έχουν τα μάτια τους ανοιχτά και να βλέπουν πίσω από τα φαινόμενα, πίσω από τα επίπλαστα, πίσω από τις φτιασιδωμένες εικόνες τούτης της πλασματικής κοινωνίας...

3) Εύχομαι οι άνθρωποι να λιώνουν από συγκίνηση όταν έρχονται σε επαφή με τα διαφορετικά αρώματα των διαφορετικών ανθρώπων που τυχαίνει να ανταμώνουν στο δρόμο τους. Να έχουν τα ρουθούνια τους ανοιχτά και να ρουφούν τις ευωδιές του κόσμου από όποιες ευκαιρίες και αν αναδύονται αυτές...

4) Εύχομαι οι άνθρωποι να λιώνουν από συγκίνηση όταν γεύονται νέες καταστάσεις, από την ευτυχία ότι τους δίδεται η ευκαιρία να γευτούν νέα πράγματα και καταστάσεις. Να έχουν το στόμα τους ανοιχτό για να δοκιμάζουν τα ωραία τούτου του κόσμου... Ακόμα και με κίνδυνο να παχύνουν λιγουλάκι...

5) Εύχομαι οι άνθρωποι να λιώνουν από συγκίνηση όταν νοιώθουν το άγγιγμα των άλλων συνανθρώπων τους, είτε αυτό γίνεται σκόπιμα είτε τυχαία, όπως όταν αγγίζονται δυο τυχαίοι περαστικοί εκεί στην άψη ενός πολυσύχναστου δρόμου... Να έχουν τα χέρια τους ανοιχτά για να φτάσουν ο ένας τον άλλον, ώστε να κάνουν η ασυνέχεια τούτης της φύσης να πάψει. Να υπάρχει μόνο συνέχεια. Συνέχεια των ανθρώπων. Των καλών και αγαθών ανθρώπων.

6) Εύχομαι οι άνθρωποι να συγκινούνται από τους βρώμικους, άπλυτους, αρρωστιάρηδες και κατατρεγμένους συνανθρώπους τους, που σχεδόν καθημερινά ποδοπατούμε στα μεγάλα πεζοδρόμια της μικρής διαδρομής μας σε τούτον τον κόσμο...

7) Μα πάνω από όλα εύχομαι οι άνθρωποι να συνεχίζουν να συν-κινούνται με τις τέχνες. Τη μουσική, το χορό, το τραγούδι... Και όπως το λέει η ίδια η λέξη... να κινούνται μαζί, σε ρυθμούς όμορφους, δημιουργικούς, ερωτικούς και παραγωγικούς...

"Χιονάνθρωπος"

Στίχοι, Μουσική: Τάκης Μουσαφίρης

Ερμηνεία: Δημήτρης Μητροπάνος

Δεν θέλει πολύ για να βρούμε τις ομορφιές τούτου του κόσμου. Θέλει πολύ όμως για να τις εκτιμήσουμε. Εξάλλου, αυτός ο κόσμος -το αποδεικνύει η ίδια η ετυμολογία της λέξης- κρύβει ατελείωτες ομορφιές και κοσμήματα, θησαυρούς και ανταμοιβές... Όλα γύρω μας είναι ένα απύθμενο κόσμημα, αρκεί να μπορούμε να το αντιληφθούμε. Ένα βασικό προαπαιτούμενο όμως για να το αντιληφθούμε, είναι τα αισθητήρια όργανά μας. Οι πέντε αισθήσεις μας. Η ύπαρξή μας. Εύχομαι για το νέο έτος, να ζούμε κάθε στιγμή με τις αισθήσες μας (τι ωραία λέξη το αισθήσες αντί του αισθήσεις...). Εύχομαι να μπορούμε να συνεχίζουμε να αισθανόμαστε. Ό,τι και αν είναι αυτό, πόνος, ζέστη, κάψα, κρύο, παγωνιά, ψυχρότητα, καρφιά, χάδι... Αρκεί να μπορούμε να αισθανόμαστε και να νοιώθουμε... Αυτό θα αποδεικνύει ότι συνεχίζουμε να ζούμε.

Και αν ποτέ χάσουμε το δρόμο μας, και αντικρίζοντας το σκοτεινό και στενό μας μέλλον, φοβηθούμε μήπως το επόμενο μας βήμα είναι γλιστερό και λανθασμένο,

ας αφεθούμε σαν ένα αποπίπτον φύλλο, που αφήνει την τελευταία του πνοή χορεύοντας λικνιστά τον τελευταίο του χορό στο ξέπεσμα ενός αλλοτινού μεγαλειώδους ονείρου. Ας αφεθούμε στην αγκάλη της αγνής και καθαρής αναζήτησης. Της αναζήτησης του εαυτού. Ίσως έτσι μπορέσουμε να νοιώσουμε την μαγεία του άλλου...

Αγαπητοί μου, ας ζήσουμε επιτέλους.

"Είπα να ζήσω"

Στίχοι, Μουσική, Ερμηνεία:

Αλκίνοος Ιωαννίδης

Υ.Γ.: Οι Φωτογραφίες είναι από τα προσφάτως επισκεφθέντα Ζαγοροχώρια.