Με Το Νου προς τα εμπρός!

Σήμερα ήταν το τελευταίο ταξίδι με τη μηχανή, παρ' ότι κρύο και απειλή βροχής, σε τούτο το ευλογημένο νησί. Ήταν αναγκαίο. Προηγήθηκε πακετάρισμα από το πρωί, ενόσω ελάμβανε χώρα ξεπακετάρισμα των αναμνήσεων που συνελέχθησαν μέσα από τη βιωματική εμπειρία σχεδόν δυο χρόνων τώρα. Και αν οι κούτες επιδρούσαν, μέσω της καταπόνησης, στη μέση μου, οι αναμνήσεις επιδρούσαν στην αρχή και στο τέλος μου. Σ' όλη τη διαδρομή, τόσο με τη μηχανή όσο και με το νου, περνούσαν από μπροστά μου βουνά, θάλασσες, άνθρωποι, τόποι που γνώριζα μα και άλλοι που προσδοκώ να αντικρύσω... Και σκέφτηκα άραγε, πώς συνδέονται όλες αυτές οι τόσο διαφορετικές εικόνες μεταξύ τους; Την απάντηση μου την έδωσε ο Παντελής Θαλασσινός.


Μύρτα, Ελένη, Παγώνα, Μαρία, Σοφία, Μαρία, Αντώνης, Πέπη, Ρένα, Μπάμπης, Αφρούλα, Βίκυ, Όλγα, Νίκη, Εύα, Γεωργία, Ελπίδα, Σταύρος, Χρύσα, Βούλα, Ελευθέριος, Μαρία, Αναστασία, Ειρήνη, Στρατής, Κατερίνα, Μπάμπης, Μιχάλης, Σοφία, Απόστολος, Δημήτρης, Βατούλα, Ευάγγελος, Χαρίσιος, Χαράλαμπος, Ευγλωττία, Αικατερίνη, Ιωάννης, Ειρήνη, Βασίλειος, Σαράντος, Ευάγγελος, Σταύρος, Κομνηνός, Έλλη, Σωτήριος, Δέσποινα, Γεώργιος, Δημήτριος, και πολλοί πολλοί άλλοι... (σταματώ γιατί θα το θεωρήσετε μνημόσυνο, ενώ δεν πρόκειται περί αυτού).


Ο καθένας τους, έχει τη δική του ιστορία. Και η δική μου ιστορία πλέον, έχει τον καθένα από αυτούς.

"Να αγαπάς"
Στίχοι: Νίκος Βελιώτης
Μουσική, Ερμηνεία: Παντελής Θαλασσινός

Υ.Γ.: Εκεί που συμμάζευα, βρήκα κάτι που είχα ξεχάσει ότι το είχα. Πάνε χρόνια που το απέκτησα. Πάνε χρόνια που με ακολουθεί όπου πάω, ή πιο σωστά που εγώ ακολουθώ εκείνο. Είναι ένα κόμικ, που παρουσιάζει τις ζωές που έχουν οι καρικατούρες, ξέρετε... εκείνες τις μικρές ζωούλες που με τις περιπέτειές τους μας προκαλούν γέλιο. Είναι πιστεύω ώρα να ανασυρθεί από τη σκόνη (καλά πόσο γρήγορα πιάνει κάτι σκόνη;) και να βγει στην επιφάνεια, με σκοπό να ξαναμπεί σε ταξιδιωτικό σάκο!

Με Το Νου λοιπόν προς τα εμπρός, ο ταξιδευτής ξεκινά, κουβαλώντας όλα τα πίσω, αλλά και κουβαλώντας τα όλα πίσω!