Το υπέροχο βιβλίο "Οι Φιλόσοφοι του Οικονομικού Κόσμου" του R. Ηeilbroner, εκδόσεων Κριτική, 2000, κλίνει το θαυμαστό ταξίδι που μου προσέφερε τις τελευταίες μέρες, με τις εξής λέξεις (σελ. 438):
"Αν η οικονομική επιστήμη δεν πρόκειται να είναι μια κοινωνική επιστήμη, ποια θα είναι τελικά η κοινωνική της χρησιμότητα; Η απάντησή μου είναι ότι ο σκοπός της είναι να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε καλύτερα το καπιταλιστικό τοπίο στο οποίο κατά πάσα πιθανότητα θα πρέπει να διαμορφώσουμε τις συλλογικές μας τύχες στο προβλεπτό μέλλον."
Με λίγα λόγια, τονίζει το θέμα της προσωπικής βούλησης, ως πρωταρχικού διαμορφωτή της πορείας αυτού του καπιταλιστικού συστήματος στο οποίο ζούμε όλοι.
Όλως τυχαίως, σήμερα, διαβάζω ένα άρθρο από τους New York Times, σχετικά με το Facebook. Παραθέτω τα πιο καίρια κατά την γνώμη μου, σημεία:
"As the biggest offering of a social networking company, the sale is the clearest evidence yet that investors believe there is a lot of money to be made from the social Web.
Facebook is considered so valuable because it is more than the sum of its users. More than the world’s largest social network, it is a fast-churning data machine that captures and processes every click and interaction on its platform.
Every time a person shares a link, listens to a song, clicks on one of Facebook’s ubiquitous “like” buttons, or changes a relationship status to “engaged,” a morsel of data is added to Facebook’s vast library. It is a siren to advertisers hoping to leverage that information to match their ads with the right audience.
In recent months, Wall Street’s banks have competed fiercely for a top assignment in Facebook’s offering, a coup that comes with millions in fees and valuable bragging rights. The company has hired Morgan Stanley to serve as its top underwriter, while J.P.Morgan and Goldman Sachs will also be co-leads on the deal, according to people with knowledge of the matter who did not want to be identified because the discussions were private.
It jumped from 50 million users in 2007 to 800 million in 2011, according to company figures. It offers advertisers a global platform, with three-fourths of its users outside the United States; the notable exception is China, where Facebook does not operate.
They reveal to the company not only their names (Facebook prohibits pseudonyms) and hometowns, but also their friends and family members and their tastes on everything from pop music to politics.
Facebook offers advertisers a giant basket of information so they can find precisely the audience they covet.
The Facebook Connect service allows users to log into millions of sites using their Facebook username and password — and it can report back about their activity on those sites, amassing even more data for Facebook’s trove.
Facebook’s I.P.O. will prove that there is an enormous amount of money to be made in the social media space.
The company announced a settlement agreement in November with the Federal Trade Commission, which accused the company of having deceived its customers about privacy settings. And the pressure from regulators is likely to grow. Facebook now faces potential rules on privacy in Europe, along with slow-moving privacy legislation in Washington.
Facebook allows its users to keep up with far-flung friends and family, for instance, in exchange for that information. Google allows anyone to search for anything, so long as the company can serve up ads based on those searches.
At the moment, the battle is on between those two models of making money from online advertising. If Google’s search engine cast the Internet as an instrument of solitary exploration, Facebook requires its users to share what they do with their Facebook “friends.” In some ways, the Facebook offering is a test of how valuable the social model of the Internet could be."
Δεν ξέρω αν κατανοείται την τεράστια παγίδα που στήνει μπροστά μας το Facebook και όλα τα συναφή 'site' κοινωνικής δικτύωσης. Μάλλον πρόκειται για δίχτυα της καπιταλιστικής αράχνης, που βρίσκει έναν ακόμα τρόπο, καλύτερο αυτή τη φορά, να πλασάρει, να διαφημίσει, να αποχαυνώσει, να περάσει υπόγεια και ασυνείδητα, τα προϊόντα της και έτσι να ζαπλουτίσει... Εσύ, αμέριμνος χαζολογάς στο Facebook και η τύχη (δυστυχώς όχι η δική σου, αλλά του άγγελου καπιταλιστή σου) δουλεύει! Και εσύ περνάς καλά και ο αρχικαπιταλιστής που σε έχει και σε χειρίζεται σαν πιόνι στην πολυεθνική του σκακιέρα, ακόμα καλύτερα!
Αγαπητοί μου, πλέον δεν περνά ο πλασιέ να σου χτυπήσει την πόρτα και να σου πουλήσει την πραμάτεια του, αλλά σε τραβά να πας εσύ ο ίδιος καθώς και όλη η τρελο-friendo-παρέα σου, στην πόρτα της δικής του πολυεθνικής και να του κάνεις 'like' ή 'dislike'... Σε σέρνει από τα μαλλιά και εσύ χαίρεσαι, και για μια ακόμα φορά λες: "δεν βαριέσαι αδερφέ... από την τσέπη μου τα παίρνει"; Πραγματικά, από την τσέπη σου τα παίρνει. Και το χειρότερο είναι ότι δεν παίρνει μόνο τον υλικό σου πλούτο, από την τσέπη σου, αλλά και τον πνευματικό σου πλούτο, καθώς σε αποβλακώνει κιόλας... Και άνθρωπος φτωχός και βλάκας μαζί, δύσκολα σπάει τα δεσμά του. Φτωχός και μυαλωμένος, ίσως να μπορεί κάτι καλύτερο...
Για αυτό σας λέω, αγαπητοί μου, δεν είναι η τσέπη μας, που μας κλέβουν, όσο το κεφάλι μας. Δεν είναι ότι η εργασία μας δεν έχει τιμή, αλλά η ίδια μας η τιμή δεν έχει πλέον τιμή! Η ίδια μας η αυταξία δεν έχει πια αξία.
Τι προτείνω; Έχουμε τη δύναμη της βούλησης (ακόμα τουλάχιστον). Ας τους γράψουμε όλους στα παλιά μας τα παπούτσια (έτσι και αλλιώς σε λίγα χρόνια, σχεδόν όλοι θα έχουμε μόνο παλιά παπούτσια να φοράμε...). Και ας ονειρευτούμε έντιμα όνειρα για το μέλλον.
Μην φοβάστε το παλιό ή το βρώμικο ένδυμα. Να φοβάστε το παλιό ή το βρώμικο πνεύμα.
Απολαύστε πόσο ωραία η μουσική έχει πάλι προλάβει τα γεγονότα και τα έχει καρφιτσώσει στους ουρές των διασκορπιζόμενων φθόγγων...
"Μπορεί"
Στίχοι, Μουσική, Ερμηνεία:
Δημήτρης Ζερβουδάκης
Φόρα τα ρούχα τα παλιά σου,
γίνε ο εαυτός σου μια φορά.
Άναψ' τα φώτα της καρδιά σου, ναι
πέτα τα μαύρα σου γυαλιά.
Μπορεί κι όλα να φτιάξουνε, μπορεί,
μπορεί να φύγει η νύχτα κι η σιωπή,
μια όμορφη ανατολή να ξαναβγεί.
Κι αν όλα χάσαν τ' όνομά τους
κι αν όλα αλλάξαν ξαφνικά.
Κοίτα, μη σέρνεις τη ζωή σου, ναι
μην την πετάς πιο χαμηλά.
Μπορεί κι όλα να φτιάξουνε, μπορεί,
μπορεί να φύγει η νύχτα κι η σιωπή,
μια όμορφη ανατολή να ξαναβγεί.
γίνε ο εαυτός σου μια φορά.
Άναψ' τα φώτα της καρδιά σου, ναι
πέτα τα μαύρα σου γυαλιά.
Μπορεί κι όλα να φτιάξουνε, μπορεί,
μπορεί να φύγει η νύχτα κι η σιωπή,
μια όμορφη ανατολή να ξαναβγεί.
Κι αν όλα χάσαν τ' όνομά τους
κι αν όλα αλλάξαν ξαφνικά.
Κοίτα, μη σέρνεις τη ζωή σου, ναι
μην την πετάς πιο χαμηλά.
Μπορεί κι όλα να φτιάξουνε, μπορεί,
μπορεί να φύγει η νύχτα κι η σιωπή,
μια όμορφη ανατολή να ξαναβγεί.
"μην σέρνεις τη ζωή σου... μην την πετάς πιο χαμηλά..."
Α, ρε Μήτσο Ζερβουδάκη τί έγραψες πάλι...
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου