Ένας Μονεμβασίτης, από τα μέρη που μεγάλωσα, συναντά έναν βέρο Κυψελιώτη, από τα μέρη που έζησα καθ' όλη την παραμονή μου στην Αθήνα, (πιστεύοντας μάλιστα ακράδαντα κάποιες φορές ότι εγώ ήμουν το ρεμάλι της Φωκίωνος Νέγρη...), για να μιλήσουν σήμερα από κοινού για το γαϊτανάκι, που πλέκει τις καθημερινές ζωούλες μας. Το ωραίο είναι επίσης ότι στο παρακάτω βιντεάκι που βρήκα τυχαία, εντοπίζω τόση συσχέτιση με τη σημερινή κατάσταση (τα νούμερα που έχουν κυριεύσει τη ζωή μας, με τα οποία μετράμε τα κολυβοδίφραγκα που πλέον μας δίνουν, και που σαν τελικό αποτέλεσμα έχουν κάποιο... λάθος που ακόμα δεν το βρίσκουμε ή το ποιος είναι αυτός ο χοντρός που φταίει για την κατάντιά μας), που απορώ πραγματικά αν πρόκειται για ένα θεομπαιχτικό πρωθύστερο της τύχης ή όχι!!
Όπως και να έχει απολαύστε:
"Γαϊτανάκι - Κάπου την έχουμε πατήσει - Φταίει ο χοντρός"
στίχοι στο Γαϊτανάκι: Γιάννης Ρίτσος
Μουσική, Ερμηνεία: Λουκιανός Κηλαηδόνης
Εντυπωσιακή και με φοβερή αίσθηση του χιούμορ αυτή η αρχοντική μορφή της πλατείας Κυψέλης, που τον είχα απολαύσει να μαγεύει με το πιάνο του στο κέντρο αυτής της πλατείας μια αλλοτινή αποκριά, κάποια χρόνια πίσω... Τι θυμήθηκα τώρα...
Άντε, ας απολαύσουμε λίγο ανέμελα την υπέροχη ημέρα!
Υ.Γ.: Να σημειωθεί και να καταγραφεί πάρ' αυτα, ότι το "νέο" τραγούδι "Φταίει ο χοντρός"που ανέφερε ο Λουκιανός, ήταν ένα τραγούδι του 1990... Κάποιες φορές νοιώθω ότι σε αυτήν την χώρα, ο χρόνος δεν κυλά καθόλου! Δεν ξεκουνιέται ρε παιδί μου, από τα προϊστορικά χρόνια μέχρι σήμερα νοιώθω ότι συμβαίνουν τα (γ)ίδια και τα (γ)ίδια...
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου