Του ασώτου πατέρα σήμερα!

Του ασώτου σήμερα. Μόνο που δεν είναι στου ασώτου υιού, αλλά του ασώτου πατέρα. Και μάλιστα των άσωτων 300 εθνοπατέρων. Έρχονται για άλλη μια φορά να ζητήσουν συγχώρεση των αμαρτιών τους, και να ανανεώσουν την ψήφο εμπιστοσύνης για τις αμαρτίες τους.

Ακούω εχτές τον κύριο Πρωθυπουργό, να μιλά για τα τραγικά και ιστορικά λάθη των 10 προηγούμενων ετών, τα οποία θα καλύψουμε με τη νέα δανειακή σύμβαση. Και αναρωτιέμαι κύριε Πρωθυπουργέ, πού στο διάολο (συγχωρέστε με, Άγιοι των Αγίων, που παραφέρομαι, είναι επειδή άγομαι και φέρομαι από τον κάθε τυχόντα...) ήσασταν όλα τα προηγούμενα χρόνια; Δεν βλέπατε αυτά τα λάθη, εσείς ένας τεχνοκράτης του συστήματος και ένας ειδήμων της οικονομικής πορείας της χώρας; Πώς τολμάτε να μιλάτε τώρα για τα λάθη, όταν σιωπούσατε την ώρα που γίνονταν; Πώς τολμάτε να μιλάτε με τον ελληνικό λαό και να τον κοιτάτε στα μάτια, πουλώντας του όλες αυτές τις ψεύτικες υποσχέσεις περί καθήκοντος και περί ιστορικής ευθύνης, όταν τότε που μπορούσατε να αποτρέψετε τόσο κόσμο από την σημερινή πείνα, όταν τότε που είχατε την ιστορική ευκαιρία διάσωσης της στραβής πορείας του ελληνικού καραβιού, ήσασταν στον κόσμο σας και το αφήνατε να βουλιάζει; Αν εσείς, με το τόσο ακονισμένο οικονομικό κριτήριο σας και τις πιστοποιημένες διεθνώς γνώσεις σας πάνω στη λειτουργία της αγοράς, δεν μιλούσατε για αυτά που βλέπατε, ποιος θα έβγαινε να μιλήσει; Η γιαγιά μου, που δεν ξέρει γράμματα, παρά μόνο μια ζωή να δουλεύει; Ο πατέρας μου, που είναι στην οικοδομή ή στο χωράφι όλη μέρα, ή εγώ, που έφαγα τα νιάτα μου στα θρανία για να δουλεύω 30ωρα συνεχόμενα τώρα στα σχεδόν 30 μου χρόνια, χωρίς να με σέβεται κανείς, και κυρίως χωρίς να έχω ούτε όρεξη ούτε αντοχές για να μάθω τι συμβαίνει γύρω μου; Ποιος θα το έκανε, αν όχι ένας ειδήμων, σαν τον κύριο Παπαδήμον; Μήπως όμως, είχατε τους λόγους σας αγαπητέ Πρωθυπουργέ; Μήπως και εσείς παίζατε το δικό σας παιχνίδι, και δεν θέλατε να φανείτε κακός με τις πολιτικές δυνάμεις του τόπου; Μήπως γιατί είχατε και εσείς βλέψεις προς την εξουσία, με σκοπό -όπως αποδείχτηκε- κάποια μέρα να σας την δώσουν;

Πώς εγώ να βρω μια απάντηση, έστω ευλογοφανή σε αυτά που μου λένε; Πώς να πιστέψω ότι ο Πρωθυπουργός μου, με κοιτά πραγματικά στα μάτια και μου λέει την αλήθεια, όταν μέχρι πρότινος έκανε τα... στραβά μάτια και δεν απέτρεπε την επερχόμενη καταστροφή; Πώς να θεωρήσω ότι διορθώθηκε η στραβομάρα των Ελλήνων πολιτικών μας;

Σήμερα του ασώτου, κύριοι. Κάποιου, που μετάνοιωσε και γύρισε στον ίσιο δρόμο, και η οικογένειά του, τον δέχτηκε, ως μετανοόντα. Πώς όμως να δεχτώ και να συγχωρήσω όλους αυτούς, που μου το παίζουν μετανοημένοι, από τα λάθη του παρελθόντος, και να τους επιτρέψω να συνεχίσουν να κάνουν αυτά που ευαγγελίζονται; Πώς εγώ, ένας υιός, να συγχωρήσω τους εθνοπατέρες μου, όταν για τα επόμενα χρόνια, δεν έχω βάση να πατήσω, δρόμο να βαδίσω, όνειρο να χτίσω;

Αν σκεφτώ, ελληνοχριστιανικά, όπως προστάζει το εκκλησιαστικό κλίμα της ημέρας, οφείλω να συγχωρήσω τον μετανοόντα και να πιστέψω ότι δεν θέλει να με διαλύσει, να με αφανίσει, αλλά να με σώσει. Και επειδή το κράτος μας, η νοοτροπία μας και η σκέψη μας, είναι έντονα διαποτισμένα με ελληνοχριστιανική ιδεολογία, αυτό πιστεύω ότι θα κάνει -δυστυχώς- ο περισσότερος κόσμος. Αν σκεφτώ, λογικά, όπως προστάζει το δημοσιονομικό κλίμα της ημέρας, οφείλω να βρίσω και να χριστοπαναγίσω τον μετανοόντα και να μην του δώσω μια δεύτερη ευκαιρία να με διαλύσει, να με αφανίσει. Και επειδή το κράτος μας, η νοοτροπία μας και η σκέψη μας, είναι έντονα ναρκωμένα στην ιδεολογία της αδράνειας και της έλλειψης αντίδρασης, πιστεύω ότι -ξανά δυστυχώς- το Μνημόνιο ΙΙ θα περάσει.

Και το ερώτημα που ξεπηδά: η παραβολή του ασώτου έχει αξία σήμερα; Έχει να μας δώσει πραγματικά συμπεράσματα; Έχει να βοηθήσει τη σημερινή κοινωνία; Η απάντησή μου είναι, όχι. Και η Ιστορία το έχει αποδείξει, με τις επαναλαμβανόμενες χαμένες ευκαιρίες αυτού του Κράτους να ορθοποδήσει, καθώς ο λαός μας διατηρεί την αυτάρεσκη απολαυστική μα και μακραίωνη ιδιότητα, τού να θέλει και να μπορεί, απέναντι στα σοβαρά ζητήματα του τόπου, ένα και μόνο πράγμα: να ορθο-πορδίσει! Αλλά με πορδές, όσο ορθές και αν είναι, δεν βάφονται αβγά.

Η ελληνοχριστιανική κοινωνικά κατασκευασμένη παιδεία μας (με κύριο εκφραστή την Εκκλησία και τους ιερείς-παπάδες της κάθε εποχής), έχει καταβαραθρώσει τον λαό (τον δήμο), εκκινώντας από πολύ παλιά, από την Εκκλησία του δήμου, ως σήμερα, την εποχή του Παπα-δήμου! Τι διαπιστώνω εγώ από τη σημερινή ημέρα λοιπόν; Ότι σε όλο αυτό το φάσμα της Ιστορίας μας, η επιβολή της εξουσίας και η ναρκωτική νουθεσία της εκκλησίας-θρησκείας, είναι δυο ιδιότητες που πάνε μαζί, χέρι χέρι, άλλοτε με τον Καρατζαφέρη και άλλοτε, με όποιον τους συμφέρει.

Εμάς, αγαπητοί μου, τι είναι αυτό που μας συμφέρει; Να πάμε εμπρός στον ευρωπαϊκό γκρεμό ή πίσω στο χρεοκοπημένο και απομονωμένο ρέμα; Ίσως καλύτερα να πάμε σε μια εκκλησιά να ανάψουμε ένα κεράκι, για να βοηθήσουμε και εμείς την Εκκλησία της Ελλάδος που περνά δύσκολες μέρες, αλλά μήπως και η Εκκλησία βοηθήσει την Ελλάδα, όπως τόσες φορές στο παρελθόν...