Δεν ξέρεις αν είναι μια χολιγουντιανή ταινία που σου μιλά για θεωρίες συνωμοσίας, αν είναι η πιο μύχια εξομολόγηση ενός δολοφόνου, αν είναι μια φάρσα, αν είναι ένα παραμύθι, ή αν είναι τέλος το μυαλουδάκι σου που τα κατασκευάζει όλα αυτά. Πραγματικά έχεις χάσει την μπάλα! Το πραγματικό με το φανταστικό έχουν μπουρδουκλωθεί, το ψέμα με την αλήθεια έχουν απεκδυθεί την ουσία του νοήματός τους, ο φόβος με το απευκταίο χορεύουν αγκαζέ, αφήνοντας μέσα από το νεγκλιζέ να διαφανεί η γύμνια της ανθρώπινης απληστίας και τρομοκρατίας.
Δεν ξέρεις αν φταις ή αν πρέπει να πληρώσεις. Δεν ξέρεις πώς έγινε και πού θα καταλήξει. Έτσι ξαφνικά μια μέρα, μαθαίνεις για έναν άλλον κόσμο...
Έναν κόσμο με φαντάσματα, γεμάτο σκοτάδι. Έναν κόσμο που καμία αχτίδα δεν κατορθώνει να φτάσει και για όποιες μπόρεσαν και έφτασαν, δεν μάθαμε ποτέ τι απόγιναν...
Έναν κόσμο χωρίς όνειρα, μόνο με εφιάλτες. Έναν κόσμο χωρίς όνομα, μόνο με κωδικούς. Έναν κόσμο χωρίς προσωπικότητες, μόνο με διεκπεραιωτικές απρόσωπες μηχανές. Έναν κόσμο χωρίς πάθη, μόνο με λάθη, τα οποία τελικά διαγράφονται και χάνονται μέσα στο σκοτάδι.
Έτσι, θα μπορούσα να περιγράψω τον εσώτερο και βαθύτερο κόσμο της ανθρώπινης ψυχής. Της ψυχής που δολοφονεί την ίδια της την ύπαρξη.
Σε τι κόσμο ζούμε αγαπητοί; Σε τι κόσμο θα ζήσουμε; Αξίζει αυτός ο κόσμος να εξακολουθεί να ονομάζεται "κόσμος"; Ή θα ήταν πιο ταιριαστό το "ά-κοσμος";
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου