Επείγουσα Αντιμετώπιση Παιδείας

Προκάρδια άλγη, δύσπνοιες, σφιξίματα στο στήθος, πονοκέφαλοι, μουδιάσματα... Ενοχλήματα πριν τις πανελλήνιες εξετάσεις, που δίνουν αυτήν την περίοδο κάποιοι νεαροί και νεαρές, τα οποία κάνουν τους γονείς τους εσπευσμένα να αναζητούν τα επείγοντα του νοσοκομείου. Βέβαια, αν εξετάσεις τους ίδιους τους γονείς, θα δεις ότι αυτοί μάλλον έχουν την παθολογία και όχι οι μικροί ή οι μικρές...

Όλα αυτά δεν σας κρύβω, μου φαίνονται από αστεία, έως κοροϊδία-αηδία.

Όχι, για το ενδιαφέρον των γονιών απέναντι στα παιδιά τους. Αυτό είναι πραγματικό.

Όχι, για την πραγματική αγωνία των παιδιών απέναντι στη ζωή τους. Αυτό είναι φυσιολογικό.

Αλλά για αυτήν την ανισόρροπη κοινωνία, που συνεχίζει να ψεύδεται: έχει ξεπουληθεί η χώρα, τα ιδανικά της, οι αξίες της, και εμάς μας ενιδαφέρει μόνο ο βαθμός στα Αρχαία Ελληνικά, όταν τα Νέα Ελληνικά είναι άστα να πάν στο διάολο και ο βαθμός τους κάτω από τη βάση...

Με εξοργίζει η μη ισόρροπη οπτική των πραγμάτων, η μη ισόρροπη αντιμετώπιση των γεγονότων, η μη ισόρροπη εξήγηση των σπουδαίων και των λιγότερο σπουδαίων αυτής της ζωής.

Αυτή η συνθήκη, έχω να πω στους συμπαθητικούς νεαρούς φίλους των επειγόντων, δυστυχώς θα συνεχιστεί και στην επόμενη βαθμίδα της εκπαίδευσής τους, στα πανεπιστήμια. Π.χ. στις ιατρικές σχολές, θα υπερτονίζεται το εξαιρετικά σπάνιο σύμπτωμα, αυτό που παρουσιάζεται σε ένα ποσοστό 0,005-0,0051 %, και θα υποτιμάται ένα άλλο που εμφανίζεται σε ποσοστό >80 %. Ή ακόμα, θα πρέπει να γνωρίζεις καλύτερα την αλληλουχία των βάσεων του DNA που βλάπτονται, σε μια σπάνια πάθηση που απαντά στη Μαδαγασκάρη, παρά π.χ. πώς να πλένεις σωστά τα χέρια σου ή το πόσο σημαντικό είναι το αντισηπτικό διάλυμα πριν και μετά την επίσκεψή σου στην κλίνη ενός νοσηλευόμενου ασθενούς... Για να μην μιλήσω για το μάθημα των Α'Βοηθειών που ανήκει μόνο στα επιλεγόμενα και όχι στα υποχρεωτικά...


Πόσο εύκολα χαλιναγωγούνται και χειραγωγούνται οι μάζες ρε γαμώτο;



Υ.Γ.1: Θυμάμαι όταν δίναμε εμείς εξετάσεις, μετά από κάθε μάθημα, εκείνη η ανηφοριά έξω από το σχολείο, γέμιζε σκισμένα φύλλα βιβλίων... Ένα πραγματικό φονικό... Γιατί τέτοια διαστρέβλωση; Γιατί τέτοιο μίσος; Για ένα ψέμα ίσως...;

Υ.Γ.2: Ποιόν δρόμο δείχνουμε στα παιδιά μας να περπατήσουν, τώρα που κάνουν τα πρώτα τους δειλά βήματα;