Του κώλου οι φωτιές...

Απίστευτες! Ερωτικές! Περιπαιχτικές! Τόσο μα τόσο φωτεινές... στου σκοταδιού μου το μονοπάτι.

Πρώτη φορά τις αντίκρυσα. Εκστασιασμένος. Απόψε στήσαν χορό μαγευτικό... Περίμεναν να ανάψουν τους φανούς τους, μόλις θα έσβηνα το φως της μηχανής μου... Ήταν τόσες πολλές και τόσο απαστράπτουσες... Με περιτριγύριζαν, με χόρευαν, μου τραγουδούσαν και κλείνοντας το μάτι, το μυαλό μου καλούσαν σε μέρη εξωτικά, γαλήνεια, παραμυθένια...

Πόσο ανάγκη είχα απόψε αυτόν τον απρόσμενο χορό...

Απόψε πρώτη φορά αντίκρυσα πυγολαμπίδες ή αλλιώς κωλοφωτιές...

"Πυγολαμπίδα"
Στίχοι, Μουσική, Ερμηνεία:
Γιάννης Χατζής

Μολώχ

Των Ελλήνων την πατρίδα
βάρβαροι την ατιμάζουν!
Όπου ανθοπετούσαν οι Έρωτες
παραδέρνει η νυχτερίδα.
Στη νυχτιά μας μια πυγολαμπίδα,
των αρχαίων η μνήμη, ψευτοφέγγει
κ’ είναι μια νυχτιά που δεν τη διώχνεις,
του παντοτινού μας ήλιου αχτίδα!
Και πατρίδα και ψυχή ρουφάν
βάρβαροι από βάθη και από ύψη.
Κι όταν, μ’ ένα τρίσβαθο ωχ!
των Ελλήνων θεέ, ρωτούμε σε:
«Είσ’ εσύ ο ξανθός Απόλλωνας;»
Αποκρίνεσαι:«Είμ’ εγώ ο Μολώχ!»

Κωστής Παλαμάς






(εικόνα από εδώ)