Το τραγικό πρόσωπο της πρωτευούσης...

Αν είναι για κάτι τραγική η Αθήνα, είναι γιατί οι κάτοικοί της, στην πλειοψηφία και όχι στο σύνολό τους, είναι σκυλάκια με λουράκι, κατευθυνόμενα από τις διεθνείς δυνάμεις... Και αν μερικοί γαβγίζουν, στην πραγματικότητα, δεν δαγκώνουν καθόλου, διότι απλούστατα έχουν γίνει "λουλούδες" (και μάλιστα και κάποιοι από δαύτους και λουλουδούδες...), αραχτοί στην ψευδαίσθηση της επιφανειακής αντίστασής τους στα γεγονότα και επαναπαυμένοι στην ηρωoποίησή τους μέσα από τα ανούσια likes και τα αδιάφορα tweets...

Αν είναι για κάτι τραγική η Αθήνα (όπως και πολλές άλλες "μεγαλουπόλεις της Δύσης"), είναι γιατί στα σπλάγχνα της, διαδραματίζονται τα μεγαλύτερα πειράματα του σημερινού διεθνούς καπιταλισμού και του σημερινού αχαλίνωτου εμπορίου... Μόνο που, τα απομεινάρια αυτών των πειραματισμών, είναι στην πραγματικότητα τα απομεινάρια των ανθρώπων των φτωχών, που κάποτε ξεκίνησαν με το όραμα ενός διορισμού, ενώ τώρα κείτονται κάτω από τις πολυάριθμες ρεκλάμες και τα φώτα φθορισμού, κάπου μεταξύ ύπαρξης και αφανισμού... Τα ίχνη του φονικού που αφήνει πίσω του το αδάμαστο και αχόρταγο εμπόριο (στο βωμό του οποίου όλα αγοράζονται και πωλούνται), είναι στην ουσία τα ίχνη της ανθρώπινης σάρκας, η οποία σαπίζει στις σκοτεινές γωνιές που αθέατου κόσμου που μας περιβάλλει...Αυτές είναι οι "μεγαλουπόλεις της Δύσης" (σαν να λέμε, οι "Μάνες της άδειας αγκαλιάς"!): είναι οι μεγαλουπόλεις που Δύουν επειδή οι άνθρωποι τους, εξαφανίζονται και ποδοπατώνται από τον αδίσταχτο καπιταλισμό και το εμπόριο των πάντων...

Υ.Γ.: Φωτό, από μια μικρή βόλτα στο κέντρο της Αθήνας...