Χρόνος, Χορός, Νοός...

Σήμερα, λύθηκε ένα μεγάλο μυστήριο που με βασάνιζε χρόνια τώρα...
Η συγκίνησή μου απερίγραπτη...

Σήμερα, απαντήθηκε το ερώτημα τι είναι "χρόνος";

Ετυμολογικά επι-σκεπτόμενος τη λέξη, με τη βοήθεια του καθηγητή Στράτου Θεοδοσίου,

ο χρόνος είναι ο χορός του νοός

δηλαδή, ο χορός του μυαλού...

Πώς θα μπορούσε να είναι αλλιώς...; 

Το μπρος, το πίσω, 

το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον,

το πάνω και το κάτω, το σκαμπανέβασμα,

το επιπόλαιο και το εκ βαθαίων,

το ύψος και το βάθος,

η ανάταση και το κάθισμα...

Όλα συστατικά του χρόνου

και όλα στοιχεία του χορού...

Μόνο που αυτός ο χορός,

είναι χορός του μυαλού

και της σκέψης...

Και το βασικότερο στοιχείο ενός χορού ποιο είναι;

ότι σε ένα κύκλο χορευτικό

("στου κύκλου τα γυρίσματα που ανεβοκατεβαίνουν...")

υπάρχει και άλλος χορευτής δίπλα μας,

και ο κύκλος στηρίζεται με αγκαλιασμένα χέρια...

Χορός και σκέψη...

Δυο καταστάσεις που έχουν βασανίσει

το σώμα και το μυαλό μου ασταμάτητα...

τώρα, συνδυασμένα με φθείρουν...

Τώρα όμως, ξέρω ποιος επιτέλους είναι αυτός ο χρόνος...

Τώρα ξέρω ποιος είμαι εγώ...

Τώρα πια κύριε Χρόνε,

δεν σε φοβάμαι.

Το Όλον μου,

-κορμί και σκέψη-,

ψωμί και θρέψη
ας γίνει

και Τίποτα, για το δικό σου Όλον...

"Κρατήσου από μένα"
στίχοι: Ρουμάνη Λήδα
μουσική: Θέμις Καραμουρατίδης
Ερμηνεία: Β.Παπακωνσταντίνου - Ε.Αρβανιτάκη

"ίσως μας ράγισε ο χρόνος..."