Και μιας και τα ανακατέψαμε όλα, φιλοσοφία, ιατρική, χρόνο, ηθική, μετανάστες και περαστικές σκέψεις, οφείλουμε να κλείσουμε με τον πατέρα της Ιατρικής, τον παππού Ιπποκράτη ο οποίος συμπεριέλαβε όλες αυτές τις σκέψεις που ακροθιγώς έθιξα στις τελευταίες αναρτήσεις, στα εξής δυο γνωμικά μέσα από τα οποία τα δένει όλα σε ένα!
Α] "Ουκ ένι ιατρικήν είδέναι, όστις μη οίδεν ό τι εστίν άνθρωπος"
(δεν μπορεί να μάθει κάποιος την Ιατρική, αν δεν γνωρίζει τί είναι άνθρωπος)
Β] "Ὁ βίος βραχὺς, ἡ δὲ τέχνη μακρά, ὁ δὲ καιρὸς ὀξὺς, ἡ δὲ πεῖρα σφαλερὴ, ἡ δὲ κρίσις χαλεπή. Δεῖ δὲ οὐ μόνον ἑαυτὸν παρέχειν τὰ δέοντα ποιoῦντα, ἀλλὰ καὶ τὸν νοσέοντα, καὶ τοὺς παρεόντας, καὶ τὰ ἔξωθεν"
(Η ζωή είναι σύντομη, η δε ιατρική τέχνη μακρά, ο χρόνος λίγος, η πείρα λανθασμένη και η ορθή κρίσις των γεγονότων δυσχερής. Είναι λοιπόν ανάγκη όχι μόνο ο ίδιος ο γιατρός να παρέχει στον άρρωστο αυτά που πρέπει, αλλά επίσης απαιτείται και η συνεργασία του αρρώστου και του οικογενειακού του περιβάλλοντος και επιπρόσθετα να υφίστανται και πρόσφορες συνθήκες)
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου