Τελικά, ο άνθρωπος τι είναι αγαπητοί μου;
Ζώο;
Μηχανή;
Κάπου ανάμεσα στα δυο;
Τίποτα απ' τα δυο;
Πού κατατάσσεται εν τέλει;
"Για χιλιετίες, ο άνθρωπος παρέμεινε αυτό που ήταν για τον Αριστοτέλη: ένα ζώο, πολιτικό. Ο νεότερος άνθρωπος όμως, είναι ένα ζώο που στην πολιτική του, η ζωή του ως έμβιου όντος, τίθεται υπό αίρεση..."
(Μισέλ Φουκώ, Η Ιστορία της Σεξουαλικότητας, η δίψα της γνώσης, εκδ. ΡΑΠΠΑ, 1982, χωρίς άδεια αναδημοσίευσης)
Και τι κατορθώνει τελικά ο άνθρωπος με αυτήν την αμφισβήτηση; Η μέχρι τώρα μικρή μου εμπειρία, μού λέει ότι μάλλον φτάνει σε σημείο να απειλεί ακόμα και την ίδια του την ύπαρξη, φτάνει σε σημείο αυτοκαταστροφής, αυτοαφανισμού...
Και διερωτώμαι: είναι δυνατόν η Φύση, να φτιάξει μέσα από απίστευτα βασανιστικές διεργασίες εξέλιξης και συνεχούς βελτίωσής της, έναν όν όπως ο άνθρωπος, με τέτοιες αυτοκαταστροφικές δυνατότητες, που μπορούν ταυτόχρονα να καταστρέψουν και την ίδια τη Φύση που τον γέννησε; Είναι δυνατόν η Φύση, μετά από τόσα εκατομμύρια χρόνια, να προτείνει ως το καλύτερο δημιούργημά της, ένα ον με τέτοια αφανιστική μανία; Είναι δυνατόν η τεράστια εμπειρία της Φύσης να εκφράζεται μέσα από τέτοια κονιορτοποίηση;
Τα πράγματα μερικές φορές, έχουν και δεύτερη ανάγνωση...
Η ίδια η Φύση έχει διδάξει, πως όταν κάτι πάει να ξεφύγει από τον έλεγχό της και πάει να παραβ(γ)εί τους Νόμους της, πληρώνει ακριβά την μεγαλομανία αυτή με αυτοκαταστροφή... Ο άνθρωπος άραγε μπορεί να ξεφύγει από αυτόν τον καθολικότατο και διαχρονικότατο τρισμέγιστο νόμο;
"Από την άλλη μεριά, η τάξη της ασθένειας είναι απλώς ξεπατίκωμα του κόσμου της ζωής: οι ίδιες δομές επικρατούν και στις δυο περιπτώσεις, ο ίδιες μορφές κατανομής, η ίδια διάταξη. Η ορθολογικότητα της Ζωής είναι ταυτόσημη με την ορθολογικότητα εκείνου που την απειλεί. Ζωή και Ασθένεια δεν σχετίζονται μεταξύ τους όπως η φύση με το παρά φύσιν, αλλά μέσα σε μια φυσική τάξη που τους είναι κοινή, εφαρμόζουν η μια μέσα στην άλλη και αλληλεπικαλύπτονται. Στην ασθένεια αναγνωρίζουμε τη ζωή, επειδή ακριβώς ο νόμος της ζωής θεμελιώνει, επιπροσθέτως, τη γνώση της ασθένειας".
(Μισέλ Φουκώ, Η γέννηση της κλινικής, εκδ. Νήσος, 2012, χωρίς -φυσικά, δηλαδή έτσι όπως η Φύση προστάζει- άδεια αναδημοσίευσης)
Τι είναι τελικά ο άνθρωπος αγαπητοί μου;
Και τι είναι η -ήδη εκκινημένη- διαδικασία αυτοκαταστροφής του, αν όχι μια... φυσική διαδικασία;
"Γέννηση"
Νίκος Ξύδης
Δίσκος: Πατέντα
Νίκος Ξύδης
Δίσκος: Πατέντα
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου