Τα απίστευτα του ζωικού βασιλείου 11 - Και κάθε αρχή με άγνωστο τέλος...

(ευχαριστώ τον φίλο Λ.Π. για αυτή τη θεία κοινωνία!)

Κάθε νέα αρχή, δεν ξέρει κανείς που θα βγάλει. Κάθε νέα αρχή, δεν έχει αρχές. Γι' αυτό είναι αρχή (ενικός), και δεν είναι αρχές (πληθυντικός). Επειδή είναι ακόμα νέα. Και η νέα αρχή, στην πορεία της θα μεγαλώσει και θα βρει τις αρχές της. Ή πιο σωστά θα τις κατασκευάσει.Όπως τα μαθηματικά για παράδειγμα κατασκεύασαν τα αξιώματά τους πάνω στα οποία εδραιώθηκαν. Έτσι, η αρχή θα αποκρυσταλλωθεί, θα στεριώσει, θα αμφισβητηθεί, μέχρι τελικά που θα ξεπεραστεί από μια άλλη αρχή... Και τότε, φτου και απ' την (επόμενη) αρχή. Πάλι ενικός, μονάδα, ατομικότητα, για να περάσουμε έπειτα στον πληθυντικό, τη συλλογικότητα...

Κάποιες (νέες) αρχές όμως, με την έννοια των πολλών ατομικών αρχών, δεν κατορθώνουν ποτέ να εξελιχθούν σε συλλογικές αρχές... Και έτσι μένουν στο σκοτάδι τους, ανήμπορες να ακολουθήσουν τις υπόλοιπες που μεγαλώνουν και γίνονται συλλογικές.

Κάτι τέτοιο συμβαίνει και με τον Έρωτα: Ο Έρωτας, ξέρει μόνο να ερωτά. Όταν αρχίσουν όμως, οι απαντήσεις από την άλλη πλευρά, τότε παύει να ερωτά και μάλλον παύει να είναι Έρωτας. Τότε, έχει γίνει Αγάπη. Και αν ο Έρωτας αναζητά στο σκοτάδι το φως του, η Αγάπη παλεύει να ξαποστάσει σε μια δροσερή σκιά από την πυρά της μέρας. Αν ο Έρωτας ρωτά απελπισμένα, η Αγάπη απαντά βασανισμένα. Αν ο Έρωτας αναπαράγεται μέσα από την, κάθε φορά, νέα αρχή του, η Αγάπη αυτοστηρίζεται αιώνια μέσα από τις ακλόνητες αρχές της. Αν ο Έρωτας αρχίζει κάτι, η Αγάπη το ολοκληρώνει και το απογειώνει. Αν ο Έρωτας αρχίζει με ενθουσιασμό μια σκέψη, η Αγάπη το περατώνει με υπομονή και αυτοσεβασμό.

Κανείς δεν ξέρει κάθε νέα αρχή που θα βγάλει. Ίσως, να μην χρειάζεται κιόλας. Αυτό που χρειάζεται να ξέρει όμως, είναι ότι κάθε νέα αρχή είναι το ήμισυ του Παντός. Το άλλο ήμισυ, είναι αυτό που μας μένει τελικά δια παντός. Και αυτό το παντοτινό ήμισυ (το δικό μας, το έτερον, το καρμικό κλπ) αν δεν στηρίζεται σε θεμελιώδεις αρχές δεν μπορεί να αντέξει στο παρανάλωμα του χρόνου.