When I see your eyes...

Σε χτεσινή συζήτηση με ιατρό, Δ/ντή κλινικής, άνθρωπο σπουδαγμένο και φτασμένο κατά την επικρατούσα άποψη της κοινωνίας, είχαμε διαφωνία σχετικά με το αν είναι μια η Αλήθεια ή πολλές... 

Ο εν λόγω Δ/ντής υποστήριζε σθεναρά και (αριστο)τελικά ότι η Αλήθεια είναι μία και εμείς οφείλουμε να κάνουμε τα πάντα για να την βρούμε. Και για αυτό τελικά θα κριθούμε, αλλά όχι πλέον αριστοτελικά, αλλά μάλλον ηθικά! Εγώ, από την άλλη, του εξηγούσα ότι οι αλήθειες είναι τόσες όσες και οι προσεγγίσεις σε ένα θέμα και ότι ο παρατηρητής αποτελεί μέρος της διαμορφωμένης αλήθειας που γίνεται αντιληπτή. 

Αφού η κουβέντα φούντωσε και από το πάθος της αντιπαράθεσης ήταν έτοιμοι να σηκωθούν ακόμα και οι πεθαμένοι (πριν την ώρα τους!), με ρώτησε με μάτι να γυαλίζει: "Μα είναι δυνατόν ένα πράγμα να είναι ταυτόχρονα δύο έννοιες; Μπορεί ένα πουλί για παράδειγμα να κάθεται και να πετάει ταυτόχρονα;". Και του απαντώ: "Εσείς τώρα που είστε απέναντί μου, πετάτε ή κάθεστε;". Δεν απαντά, σκέφτεται και λέει: "Κάθομαι, φυσικά!". "Ακριβώς το αντίθετο", του λέω, "καθώς, Φυσικά σκεπτόμενοι, αυτή τη στιγμή και οι δυο πετάμε μέσα στο κενό του Σύμπαντος με βάρκα τη μικρούλα Γη μας... Άρα, ταυτόχρονα και καθόμαστε, και πετάμε. Εξαρτάται από τον παρατηρητή και το σύστημα παρατήρησης!". Ο συνομιλητής μου δεν συνέχισε την κουβέντα παρά μόνο, είπε: "Να σας χαιρετίσω όλους λοιπόν, τόσο εσάς τους χριστιανούς" και κοίταξε τους γύρω μου, "αλλά και τους μη χριστιανούς" και κοίταξε εμένα και έφυγε από το χώρο. 

Αλήθεια, πόσο εύκολα κάποιοι χαρακτηρίζουν, βάζουν ταμπέλες, κατηγορ(ιοποι)ούν, κατατάσσουν, στεγανοποιούν; Και όταν ακούν μια αντίθετη γνώμη, αντικρούουν με ειρωνεία...

Στο μυαλό μου, ήρθε η απάντηση του Νίκου Καζαντζάκη απέναντι σε εκείνους που ζητούσαν τον αφορισμό του:

"Μου δώσατε μια κατάρα, Άγιοι Πατέρες, σας δίνω μια ευχή: Σας εύχομαι να’ναι η συνείδησή σας τόσο καθαρή όσο η δική μου και να’ στε τόσο ηθικοί και θρήσκοι όσο είμαι εγώ".



Αν ετούτες οι μέρες είναι μέρες ευχών, ήθελα να ευχηθώ σε όλους σας:


Να παραμείνουμε θρήσκοι όχι ως προς το περιεχόμενο της έννοιας, όπως είναι κοινώς αποδεκτό, αλλά ως προς την ιδιότητα και τη διαδικασία του θρήσκου, αυτού δηλαδή που πιστεύει μέχρι τα βάθη της σαρκός του (την οποία είναι έτοιμος να τη θυσιάσει) σε ένα όραμα, σε ένα όνειρο, σε μια άλλη ζωή. 

Μια ζωή, καλύτερη, καθαρότερη, φωτεινότερη, ανεκτικότερη. 

Μια ζωή που θα συζητάμε, θα αγκαλιαζόμαστε, θα συμπορευόμαστε, θα χωράμε ΟΛΟΙ. 

Μια ζωή που θα βλέπουμε τον κόσμο μέσα απ' τα μάτια των άλλων... και μέσα απ' τις ελπίδες των άλλων...

Μια ζωή ανοιχτή, χωρίς στεγανά.

Γιατί τα στεγανά πάντα μπάζουν από κάπου...
ενώ τα ανοιχτά πάντα σε βγάζουν κάπου...


Καλή Ανά(σ)ταση σε όλους μας.

"You give me Love"
Marietta Fafouti feat. Gautier (Official song)

when I see your eyes I see my hopes