Βροχή φωτιάς

Χτες παρουσίαζα στην κλινική ένα μάθημα με θέμα την αφυδάτωση. Ξεκίνησα και κατέληξα την μικρή μου ομιλία, με την άποψη ότι το νερό είναι το μεγαλύτερο σε ποσότητα στοιχείο του οργανισμού μας. Κατ’ επέκταση, οι οποιεσδήποτε μεταβολές του, επηρεάζουν σε σημαντικό βαθμό την ισορροπία μας, οπότε οφείλουμε να το σεβαστούμε.

Υπάρχει όμως κάτι στο σώμα μας, ακόμα πιο άξιο σεβασμού από το νερό. Είναι η φωτιά. Αυτή που μας καίει, μας τρώει και μας καταστρέφει τα σωθικά.

Αν το νερό είναι η ποσότητα, η φωτιά είναι η ποιότητα. Αν το νερό μας δίνει διάρκεια, η φωτιά μας δίνει ένταση. Και αν το νερό είναι το δάκρυ, η φωτιά είναι η αιτία γένεσής του.

Και αν βάλεις το ένα να κάνει παρέα με το άλλο, τότε πετυχαίνεις ένα μόνο πράγμα: την εξουδετέρωση. Των αναμνήσεων, των στιγμών, των σκιρτημάτων, των επιθυμιών. Την εξουδετέρωση εν ολίγοις, του εαυτού σου. Τελικά επικρατεί το κύλισμα. Το κύλισμα του πόνου μαζί με αυτό του χρόνου…

Αυτό, ίσως είναι ένα από τα πολλά σημάδια της διττής σου ζωής, φιλαράκo... Την αντέχεις άραγε;

"Set fire to the rain"
by Adele