Μιλάμε για άτομα, που η μοίρα τα φέρνει το ένα μπροστά στο άλλο και τα κινεί στην ίδια τροχιά... Και τότε, γίνεται το μοιραίο: η απόλυτη σύγκρουση! Και πιο σωστά, η απόλυτη πλαστική σύγκρουση, όπως λένε και οι φίλοι μας οι φυσικοί! Δεν μπορείς να την αποφύγεις. Είναι της βαρυτικής μοίρας μας γραφτό.
Γινόταν και θα γίνεται στη φύση (μας) για πάντα, αυτό το φαινόμενο. Σε μια προσπάθεια κάποιος να βγει νικητής, όλοι βάζουν τα δυνατά τους. Ο ένας όμως δεν μπορεί να γλιτώσει από τον άλλον. Άρα, όταν μία είναι η θέση του νικητή και δυο οι παίχτες, κάποιος θα χάσει αναγκαστικά. Και ποιός είναι αυτός; το παρελθόν!
Βίαια λοιπόν, διαμορφώνονται νέα άτομα, νέες συνειδήσεις, νέες τροχιές και νέες προσδοκίες. Με το έτσι θέλω της φύσης, αγαπητοί μου, αρχίζει νέο παρόν και δίνει κατεύθυνση για νέο μέλλον! Χωρίς να μπορείς να φέρεις αντίρρηση και χωρίς να μπορείς να το προλάβεις ή να το αποτρέψεις... Το μόνο που μπορείς να κάνεις, είναι να πέσεις με φόρα πάνω και να το ακολουθήσεις σε νέες περιπέτειες και... όπου βγει!
Η σύγκρουση, εν τέλει, δεν αφορά τα άτομα, που ξενυχτούν με τον ίδιο στεναγμό κάτω από τον ουρανό, αλλά αφορά το παρελθόν και το μέλλον. Αυτοί είναι οι αιώνιοι αντίπαλοι, που τρακάρουν σε κάθε στροφή του κόσμου...
"Δίδυμα Φεγγάρια"
Στίχοι: Κώστας Φασουλάς
Μουσική: Μάριος Τόκας
Ερμηνεία: Δημήτρης Μητροπάνος
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου