Ίδιο σκηνικό, δεύτερη φορά. Μόνο που τώρα είχαμε εξέλιξη και νέα στοιχεία!
Γυρίζω από ποτό. Ένα φωτάκι στην εθνική μου αναβοσβήνει από μακρυά. Πλησιάζω, και βλέπω ξανά τα "κορίτσια". Σταματώ, κατεβαίνω από τη μηχανή (αυτή τη φορά) αμέσως και στην ερώτηση αν μπορεί ο ένστολος τύπος να δει τα στοιχεία μου, του απαντώ ότι θέλω να δω εγώ πρώτος τα δικά του τα στοιχεία. Ευτυχώς δεν φρικάρει όπως ο άλλος τότε, και μου λέει ελαφρώς ενοχλημένος τον αριθμό του.
Όμως ω! του αναπάντεχου ευτράπελου, μου λέει ότι δεν έχει κανένα νόημα το νούμερό του, καθώς μπορεί να είναι ψεύτικο, μπορεί αυτός να είναι Αλβανός, μπορεί να είναι κλέφτης κλπ κλπ... "Αμ ακριβώς αυτό είχα πει και εγώ σε έναν συνάδερφό σου πριν καιρό που με σταμάτησε", του λέω... Και μάλιστα όταν είχα ζητήσει σε αυτόν τον τύπο ταυτότητα, μου αρνήθηκε, λέγοντας ότι δεν μπορώ εγώ σαν πολίτης να δω την ταυτότητά του, παρά μόνο τον αριθμό υπηρεσίας του. Και τι λέτε ότι μου απαντάει το παλικάρι απόψε; Ότι έχω το δικαίωμα να ζητήσω την ταυτότητα από έναν υπάλληλο και μάλιστα μόνο αυτήν έχει νόημα να ζητώ, καθώς ο αριθμός δεν μετράει.
Συμπέρασμα: ελληνική τροχαία, ΓΑΜΙΕΣΑΙ...
Τις επόμενες μέρες θα διερευνήσω διεξοδικώς τί τελικά έχω δικαίωμα σαν πολίτης, όταν με σταματά στη μέση του πουθενά, ο κάθε ένστολος κομπλεξικός και μου ζητά τα στοιχεία μου.
Άντε, καληνύχτα! Χικ.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου