"Γέλα πουλί μου"
Στίχοι, Μουσική, Ερμηνεία:
Αφοί Κατσιμίχα
Μου φαίνεται σαν να 'ναι χθες
μα πάνε τόσα χρόνια
που σαν βιολί το σώμα σου
στα χέρια μου κρατούσα
Με το ραδιόφωνο σιγά
μες στ' απαλό σκοτάδι
θα τρόμαζες αν ήξερες
πόσο σε αγαπούσα
Τίποτα δεν έχει αλλάξει
και τίποτα δεν είναι όπως παλιά
μένει όμως ακόμα ένα πείσμα
που δεν είναι συνήθεια μοναχά
Γέλα, γέλα πουλί μου γέλα
γέλα, κι είν' η ζωή μια τρέλα
Στίχοι, Μουσική, Ερμηνεία:
Αφοί Κατσιμίχα
Μου φαίνεται σαν να 'ναι χθες
μα πάνε τόσα χρόνια
που σαν βιολί το σώμα σου
στα χέρια μου κρατούσα
Με το ραδιόφωνο σιγά
μες στ' απαλό σκοτάδι
θα τρόμαζες αν ήξερες
πόσο σε αγαπούσα
Τίποτα δεν έχει αλλάξει
και τίποτα δεν είναι όπως παλιά
μένει όμως ακόμα ένα πείσμα
που δεν είναι συνήθεια μοναχά
Γέλα, γέλα πουλί μου γέλα
γέλα, κι είν' η ζωή μια τρέλα
"Τίποτα δεν έχει αλλάξει και τίποτα δεν είναι όπως παλιά..." Γίνεται; θα αναρωτηθείτε. Συμβαίνουν και οι δυο αυτές καταστάσεις ταυτόχρονα; Πώς μπορούν να μοιάζουν συνθήκες τόσο αντίθετες;
Κι όμως γίνεται! Σας διαβεβαιώ, διότι αυτό το συναίσθημα με διακατέχει μέρες τώρα...
Συμβαίνει, γιατί έχουν κάτι κοινό και όμοιο: τη λέξη τίποτα! Και αυτή αρκεί για να σου διαλύσει τη λογική και να σε μπλέξει σε μια ατέρμονα αναζήτηση της άκρης...
Κι όσο λες ότι "δεν έχω τίποτα", τόσο γεμίζεις την καθημερινότητά σου με τα πάντα.
Καλά, το αντίδοτο αυτής της τρέλας ποιο είναι;
Χαχαχα... Το γέλιο φυσικά, αγαπητοί μου!
Κι όμως γίνεται! Σας διαβεβαιώ, διότι αυτό το συναίσθημα με διακατέχει μέρες τώρα...
Συμβαίνει, γιατί έχουν κάτι κοινό και όμοιο: τη λέξη τίποτα! Και αυτή αρκεί για να σου διαλύσει τη λογική και να σε μπλέξει σε μια ατέρμονα αναζήτηση της άκρης...
Κι όσο λες ότι "δεν έχω τίποτα", τόσο γεμίζεις την καθημερινότητά σου με τα πάντα.
Καλά, το αντίδοτο αυτής της τρέλας ποιο είναι;
Χαχαχα... Το γέλιο φυσικά, αγαπητοί μου!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου