Παρακολουθώ, για μια ακόμα φορά με στενοχώρια, αυτά που γίνονται στην Ουκρανία... και θυμάμαι ότι πρόσφατα έγραφα για τα σκουπίδια που έχουν προκαλέσει οι μεγάλοι ετούτου του κόσμου, και που ζητούν ευκαιρία να αναφλεχθούν...
Αναρωτιέμαι αν τα δυο γεγονότα, έχουν συσχέτιση... και αν η Ουκρανία, είναι ένα τέτοιο παράδειγμα...
Τα σκουπίδια όμως, ίσως ζητούν μια ευκαιρία να αναδείξουν τον πολύτιμο εσωτερικό τους κόσμο... και τις πολύτιμες αξίες τους... Αρκεί μόνο να τις κοιτάξουμε.
Σήμερα, γνώρισα διαδικτυακά τον Dan Perjovschi, και αντιλαμβάνομαι, ότι μπορείς τελικά να πεις πολλά από θέση ασφάλειας...,
αλλά, το μεγάλο θέμα είναι να εκθέτεις άφοβα τη φάτσα σου, όχι για να σε διαβάσουν οι άλλοι (ή ακόμα και ο παππάς του χωριού σου...),
μα για να ανάψεις με τη φωτεινή παρουσία σου, εκείνον τον διακόπτη της ζωής, στην αέναη μάχη του "προς τα πάνω" με το "προς τα κάτω", ώστε να εμποδίσεις ό,τι σε δικόπτει από την έντιμη ύπαρξη σου... ώστε να σπάσεις το τείχος εκείνο που σε κρατά δέσμιο και περιφραγμένο... πιο σωστά πειθαρχημένο με μια αυτοματοποιημένη -πλέον αντανακλαστική- συμπεριφορά, όπως αυτή που έδινε ο Φουκώ, για την εξουσία του νεωτερικού κόσμου και τη δημιουργία της φυλακής...
Και για να γίνει αυτό, χρειάζεται μάχη καθημερινή. Μάχη στη δουλειά, στο εσωτερικό του σπιτιού, στο εσωτερικό της οικογένειας, στο εσωτερικό του εαυτού...
On... Off... οι δυο επιλογές σε τούτη τη ζωή.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου