Τα πρώτα σκιρτήματα

Το κβαντικό κενό, δημιουργεί κάποιες διακυμάνσεις στο 10 εις την μείον 35 του δευτερολέπτου από τη Μεγάλη Έκρηξη. Μην ρωτάτε γιατί - από καθαρή Τύχη. Θα μπορούσαν όμως να αναλογιστούν ως τα πρώτα ρίγη της ύπαρξης του Τίποτα. Του κβαντικού τίποτα. Του κβαντικού κενού. Τα πρώτα ρίγη, μπροστά στη συνειδητοποίηση του ολόδικού του Τίποτα..;

Ένα από αυτά τα σκιρτήσματα, δημιουργεί τέτοιες αναδιπλώσεις του χωροχρόνου, που οδηγεί σε μια εκρηκτική, τεράστιας εκθετικής αύξησης, μεγέθυνση του σύμπαντος, κάτι που ονομάζεται θεωρία του πληθωρισμού, και γιγαντώνει το σύμπαν. Από χτες όμως, δεν είναι πλέον θεωρία, αλλά με έμμεσα αποτελέσματα, επιβεβαιωμένη άποψη.

Ωραία. Και τι μας νοιάζει εμάς;

Μας νοιάζει, γιατί πρόκειται για το μεγαλύτερο ίσως ερώτημα που έχει απασχολήσει τον άνθρωπο:

Πώς δημιουργήθηκε το Σύμπαν; Ποιος νομοθέτης, ποιος δημιουργός;


Με τη χτεσινή αναφορά από αποτελέσματα του BICEP2, για πρώτη φορά αντιλαμβάνεται κανείς ότι από την τύχη και μόνο μπορούν να δημιουργηθούν τόσο οι Φυσικοί Νόμοι, όσο και -κατ'επέκταση- και η ίδια η Φύση, εξαρτώμενοι άμεσα από τον τυχαίο τρόπο που αυτές οι διακυμάνσεις θα αναδιπλωθούν.


Συμπέρασμα 1:

Το δικό μας Σύμπαν, οι δικοί μας Φυσικοί νόμοι που το διέπουν, η δική μας Φύση τελικά, είναι μια εκδοχή από τις 10 εις την 500 που μπορούν να δώσουν αυτές οι τυχαίες αναδιπλώσεις. Να σημειωθεί, ότι η κάθε μια από αυτές τις 10 εις την 500 εξελίξεις της τυχαιότητας, δίνει τους δικούς της, μονάκριβους, Φυσικούς νόμους, διαφορετικούς κάθε φορά... Κοινώς, οι Φυσικοί Νόμοι, είναι απόρροια της τυχαιότητας... και όχι της δημιουργικότητας ενός πανόπτη όντος...


Συμπέρασμα 2:

Δεν είμαστε μόνο παιδιά ενός πλανήτη που δημιουργήθηκε τυχαία,
δεν είμαστε μόνο παιδιά ενός μέσου ήλιου που δημιουργήθηκε τυχαία,
δεν είμαστε μόνο παιδιά ενός γαλαξιακού συστήματος, ανάμεσα στα δισεκατομμύρια που δημιουργήθηκαν τυχαία,

είμαστε επίσης και παιδιά ενός σύμπαντος που "επιλέχτηκε" τυχαία να δημιουργηθεί από την Τύχη ανάμεσα σε 10 εις την 500 άλλες επιλογές...


Συμπέρασμα 3:

Δεν κάνουμε τίποτε άλλο σήμερα από το επαναλαμβάνουμε τη ρύση ενός ακόμα μεγάλου, που πριν πολλά χρόνια είχε πει:

"Νόμωι γαρ φησι γλυκό (και) νόμωι πικρόν, νόμωι θερμόν, νόμωι ψυχρόν, νόμωι χροιή, ετεήι δε άτομα και κενόν". 

(Συμβατική είναι η αίσθηση του γλυκού, του πικρού, του θερμού, του ψυχρού, των χρωμάτων. Στην πραγματικότητα υπάρχουν μόνο τα άτομα και το κενό) 

ΔΗΜΟΚΡΙΤΟΣ

Υ.Γ.: Από σήμερα νομίζω θα λατρέψετε την έννοια του "πληθωρισμού" κάθε φορά που προσπαθούν οι μεγάλοι αυτού του κόσμου, να μας την επιβάλλουν...