Οι περιοχές του γκρίζου

Όσο ασχολείσαι, τόσο μπερδεύεσαι. Όσο ψάχνεις, τόσο χάνεσαι. Και όσο αναζητάς, τόσο ξενυχτάς...

Σαφήνεια και ασάφεια, πραγματικότητα και αλήθεια, ψέμματα και προσεγγίσεις... Και όλα να είναι τελικά θέμα ποσότητος...

Ζώντας σε μια υπερκαταναλωτική κοινωνία, που μετρά την ποσότητα παρά την ποιότητα, το πόσο παρά το ποιος, η διαβάθμιση και η κλιμάκωση είναι τα εργαλεία που σε κάνουν να επιβιώνεις. Και αυτό ισχύει σε όλες τις βαθμίδες του επιστητού!

Και όταν μιλάμε για Κλινική Ιατρική, για ανθρώπους και για πόνους, για παθήσεις και αιτιολογικές αναζητήσεις, νιώθεις τόσο μικρός. Όλα στο περίπου, στο ίσως και στο πιθανόν... Όλα συγκεχυμένα, αδύνατον -προς ώρας- να μπουν σε μηχανιστική λογική, όλα κατά προσέγγιση, όλα σε συνδυασμό με, όλα συνυπολογίζονται.

Όταν μιλάμε για Κλινική Ιατρική, μιλάμε για έναν υπέροχο κόσμο. Έναν κόσμο ανθρώπων, τόσο ασαφή, μα τόσο προκλητικό, όσο τα μάτια μιας αιθέριας γυναικείας ύπαρξης που σε καλούν σε δρόμους ονείρων και χορούς παθιασμένους... Ακόμα και αν τα ξεχάσεις όλα, αυτά τα μάτια που κρύβουν τόσα μυστικά, δεν τα ξεχνάς. Αυτά τα μυστικά είναι που κυνηγάς να αποσαφηνίσεις... Με αυτούς τους χορούς είναι που επιθυμείς να ιδρώσεις...

"Των ματιών σου το χρώμα"

Στίχοι: Μιχάλης Γκανάς

Μουσική: Chantre Theofilo

Ερμηνεία: Ελευθερία Αρβανιτάκη

Έτσι, όμως φτιάχτηκε η συνεχής και ασαφής φύση. Και έφτιαξε ένα πειραματικό μοντέλο για να δει αν μπορεί να λειτουργήσει: τον ανθρώπινο νου, που προσπαθεί να κατηγοριοποιήσει το περιβάλλον του και να συγκρουστεί με τη φύση (του). Εκκινώντας λοιπόν, τη ζωή του ένας άνθρωπος, εκκινεί μια μάχη, προαιώνια καθορισμένη και προγραμματισμένη. Είναι η μάχη της ταξινομικής λογικής με την ασαφή λογική, ή αλλιώς της λογικής και του χάους...

Για να δούμε αυτό το πείραμα τι παραπάνω μπορεί να αποδείξει εκτός από την "καθημερινή αυθαιρεσία της αντίληψης να αγνοεί τις περιοχές του γκρίζου"...