Στάλα στάλα αφαίμαξη...

Πόσες μορφές έχει ένας άνθρωπος;

Από τη μια βλέπεις μια νέα γυναίκα να βγάζει αφρούς από το στόμα, να της έχουν γυρίσει τα μάτια ανάποδα, να είναι κάτωχρη, να έχει μια σχεδόν διαβολική έκφραση στο πρόσωπο και μια φοβερή δύναμη στο σώμα που το κάνει να αντιπαλεύει δυο και τρία άτομα μαζί και στο τέλος να τα νικά... Αναρωτιέσαι, τι ασωτίες κρύβει ο βίος της; Τι περίεργες ουσίες έχει πάρει για να υποκαταστήσει το χαμένο της όνειρο;

Και από την άλλη, μέσα σε δευτερόλεπτα, να αντικρίζεις ένα άκακο πλάσμα, χαμογελαστό και τόσο ροδαλό, μικροκαμωμένο και φαινομενικά αδύναμο. Τόσο απροστάτευτο, που δεν μπορείς παρά να του χαρίσεις μια σοκολάτα που είχες φυλάξει να φας κάποια στιγμή της εφημερίας στα πεταχτά...

Σε τι θα μπορούσαν να διαφέρουν οι δυο αυτές διαμετρικά αντίθετες καταστάσεις; Σε κάτι πάρα πολύ απλό αγαπητοί μου...

Στη γλυκάδα!

Στην πρώτη κατάσταση, μιλάμε για έναν εντελώς άγλυκο άνθρωπο (γλυκόζη αίματος στα 30mg/dl), ενώ στη δεύτερη, μιλάμε για έναν τόσο γλυκό άνθρωπο (γλυκόζη αίματος στα 160mg/dl) που σε κάνει να βλαστημάς τους αιτιολογικούς παράγοντες (το άγνωστο δηλαδή!) του σακχαρώδους διαβήτη τύπου Ι. Αυτού του περίεργου και άνανδρου τύπου, που κλέβει τις ψυχές των παιδιών πάνω από τα αλογάκια του Carousel των ονείρων τους και τις υποβάλλει σε ένα διαρκές και καθημερινό μικρό βασανιστήριο... Σε ένα καθημερινό τρύπημα, σε μια στάλα στάλα αφαίμαξη των αντοχών τους...

"Carousel"

Ευανθία Ρεμπούτσικα

Πόσο διαφορετικοί μπορούμε να γίνουμε με λίγο παραπάνω γλυκάδα στις ζωές μας; Από διάβολοι, με λίγο γλύκα στο λόγο μας και στη συμπεριφορά μας, μπορούμε να γίνουμε άγγελοι...