Τη θάλασσα που αρρώστησε γιατρεύω

Μπορεί άραγε μια γοργόνα να φοβάται τα νερά στα οποία ζει; Μπορεί να τρομάζει από τις θάλασσες που την περιλούζουν; Είναι δυνατόν ένα δικό της στοιχείο, το νερό, να της προκαλεί τέτοια αποστροφή;

Μπορεί. Και ο αιτιολογικός παράγοντας ονομάζεται άνθρωπος.

Ο άνθρωπος μπορεί να θολώσει τα νερά σε τέτοιο βαθμό που να είναι αποκρουστικά. Μπορεί να προκαλέσει τέτοια τρικυμία, τέτοια δίνη κυματισμών και τέτοια θαλασσοταραχή, που οι ψυχές που διαβιούν στο υγρό στοιχείο, να ασφυκτιούν μέσα στο ίδιο τους το περιβάλλον.

Οι γοργόνες θέλουν καθάρια νερά, για να αναπνεύσουν, θέλουν φως για να θρέψει τις ελπίδες τους, θέλουν χάδι από τον παφλασμό των κυμάτων και όχι βιαιότητα από τη μανία της φουρτούνας. Θέλουν τον βυθό ζωντανό και κρουσταλλένιο, αλλιώς αργοπεθαίνουν...

Οι γοργόνες θέλουν αληθινό ό-νε(ι)ρο για να ζήσουν και όχι βάλτο για να βυθιστούν... Θέλουν να βλέπουν το βυθό, για να μπορούν να συλλάβουν το βάθος του έρωτά τους...

Και αν ποτέ λάχει σε κάποιον ιατρό να πρέπει να γιατρέψει τη θάλασσα, αυτήν την πληγιασμένη από τους ίδιους τους ανθρώπους, αξίζει να προσπαθήσει πολύ σκληρά... Αξίζει για τα μάτια μιας γοργόνας.

"Θάλασσα"

Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου

Μουσικη: Θάνος Μικρούτσικος

Ερμηνεία: Μίλβα

Παράμ παράμ παράμ γυρνάω χορεύω
στην άμμο του χειμώνα με τα φύκια
τη θάλασσα που αρρώστησε γιατρεύω
και κάνω με τα αστέρια σκουλαρίκια

Παράμ παράμ παράμ παραμονεύει
στο πέλαγο του χρόνου το καράβι
μια άγκυρα η ζωή μου ζητανεύει
το βάθος του έρωτα της να συλλάβει

Θάλασσα μάνα μοίρα μου εσύ
γαλάζια μοίρα
για παραμάνα στον ώμο χρυσή τον ήλιο πήρα
θάλασσα μνήμη μαύρο μου ασήμι
πάρ' την καρδιά μου και κάν' την μισή
του ανέμου αγρίμι

Θάλασσα μάνα μοίρα μου εσύ
γαλάζια μοίρα
για παραμάνα στον ώμο χρυσή τον ήλιο πήρα
θάλασσα μνήμη μαύρο μου ασήμι
πάρ' την καρδιά μου και κάν' την μισή
του ανέμου αγρίμι

Παράμ παράμ παράμ παραμυθένιο
ναυάγιο μες στα σύννεφα η σελήνη
κορμί του Ποσειδώνα σιδερένιο
ποιο πέτρινο μουσείο να σε κλείνει

Θάλασσα μάνα μοίρα μου εσύ
γαλάζια μοίρα
για παραμάνα στον ώμο χρυσή τον ήλιο πήρα
θάλασσα μνήμη μαύρο μου ασήμι
πάρ' την καρδιά μου και κάν' την μισή
του ανέμου αγρίμι