Πώς φεύγουν οι Scott-ούρες;

Τα λαμόγια υπάρχουν παντού. Αυτό που δεν υπάρχει παντού, είναι το θάρρος και η ικανότητα να αποκαλυφθούν και να τιμωρηθούν, κοινώς δεν υπάρχει παντού, η διάθεση εξυγίανσης. Όπως καταλαβαίνετε λοιπόν, το θέμα μας απόψε, αφορά θέμα υγείας...

Στην Αμερική, υπάρχει ένα μαγαζάκι το HCA (Hospital Chain Inquiry ή -με αρκετή φαντασία- φωνημικά  εκπεφρασμένο ως HCA= /ΙΚΑ/ !), το οποίο καταγράφει τις πιθανές λαμογιές στο χώρο των νοσοκομείων. Μια μεγάλης κυκλοφορίας εφημερίδα δημοσίευσε ένα μεγάλο άρθρο, σχετικά με το πώς δουλεύει αυτός ο οργανισμός, μα και κατ' επέκταση πώς δουλεύει ή όχι το σύστημα υγείας σε κάποια νοσοκομεία της ηπείρου που ανακάλυψε ο Αμέρικο Βεσπούτσι.

Αντιγράφω:

"In a follow-up interview, the nurse said a doctor at the Lawnwood Regional Medical Center, in the small coastal city of Fort Pierce, had been performing heart procedures on patients who did not need them, putting their lives at risk. “It bothered me,” the nurse, C. T. Tomlinson, said in a telephone interview. “I’m a registered nurse. I care about my patients.” In less than two months, an internal investigation by HCA concluded the nurse was right."

Βέβαια, ο καταγγέλων, είχε ως αποτέλεσμα να χάσει τη δουλειά του, αλλά τουλάχιστον, όχι αμαχητί. Έπεσε, θαρραλέα... και με το κεφάλι ψηλά.

Πώς γίνεται, σε δυο μήνες μια έγγραφη καταγγελία, να παίρνει το δρόμο της δημοσιότητος και να υπάρχει ένας θεσμός που είναι υπεύθυνος για τον έλεγχο τέτοιου είδους αναφορών; Πού στηρίζεται η βιωσιμότητα, ενός τέτοιου "αντικειμενικού" μαγαζιού;

Αντιπαραβάλλοντας αυτό το γεγονός, με ένα ελληνικό γεγονός, ίσως βρούμε μεγάλες διαφορές, τόσες μάλιστα, όσος και ο Ατλαντικός και η Μεσόγειος μαζί, που χωρίζουν τα δυο μέρη του χάρτη! Στην Κέρκυρα, και στο Νοσοκομείο της, υπάρχουν νόμιμα διορισμένοι συνολικά 11 Ειδικευμένοι Παθολόγοι. Από αυτούς,  2 είναι Διευθυντές των 2 αντίστοιχων κλινικών Α' και Β', 3 είναι Επιμελητές της Α' και 2 Επιμελητές της Β' και οι υπόλοιποι 4 είναι διασκορπισμένοι ως εξής: 1 στη Μονάδα Τεχνητού Νεφρού, 1 υπεύθυνος για τη Μονάδα Μεσογειακής Αναιμίας και μαζί του η σχετικά πρόσφατα αποκτηθείσα 1 Επικουρική Παθολόγος, και τέλος 1 που κατέχει τη θέση ιατρού Παθολόγου για το προσωπικό του Νοσοκομείου. Για να μιλήσουμε πιο απλά: 2 Διευθυντές, 5 Επιμελητές εντός των κλινικών, εκ των οποίων οι 4 μάχιμοι που κάνουν εφημερίες, καθότι ο 1 τελεί υπό συναισθηματική αδράνεια άρα ανικανότητα, και οι υπόλοιποι 4 σε θέσεις εκτός παθολογικών κλινικών και συνεπώς εκτός εφημεριών... Και ακόμα πιο απλά: 2 Διευθυντές, 4 μάχιμοι παλαιστές και 5 απάλευτοι καταχραστές...  Γιατί τώρα το σύστημα υγείας, διαλέγει αυτό το (ποδοσφαιρικό) σύστημα και αυτή την (απο)σύνθεση για να παίξει μπάλα, είναι ένα ερώτημα που δεν μπορώ εύκολα να κατανοήσω, πόσο μάλλον να απαντήσω. Το καλύτερο όμως δεν σας το είπα ακόμα: αυτά τα "νούμερα" (κυριολεκτικά και μεταφορικά...) τα γνωρίζει εγγράφως η 6η ΔΥΠΕ, το όργανο εκείνο στο οποίο Διοικητικά ανήκει το Γ.Ν.Κέρκυρας (όπως και τα νοσοκομεία του Ιονίου και της Δυτικής Ελλάδος), αλλά αδιαφορεί έως αδρανεί για την επίλυση του προβλήματος... Κοινώς, τα γράφει όλα αυτά στο... Βεσπούτσι της!

Και ερωτώ: πώς γίνεται πέρα από τον Ατλαντικό, μια καταγγελία να φτάνει στα αυτιά κάποιων και αυτοί άφοβα να ξεκινούν έρευνα και να καταλήγουν σε συμπέρασμα, όταν στην έρημη πατρίδα μας, όσο θέλεις γκάριξε, κανείς δεν θα σε ακούσει;! Ρε, μήπως να γίνω τελικά ΩΡΛάς; Θα έχω να ξεβουλώνω πολλά αυτιά από βουλοκέρι...

Συνεχίζοντας το άρθρο των NY Times, δείχνει ότι και εκεί υπάρχουν βέβαια οι ακαθαρσίες, και μάλιστα που κανείς δεν τις αγγίζει: 

"The accusations, which primarily involved overbilling, occurred when Rick Scott, now the governor of Florida, was the company’s chief executive. He was removed from the post by the board but was never personally accused of wrongdoing."

Άρα, υπάρχει τελικά διαφ(θ)ορά στα δυο συστήματα υγείας που συγκρίνουμε; Η γενική αίσθηση που έχει κανείς, ολοκληρώνοντας το άρθρο σχετικά με την εξυγίανση του συστήματος υγείας στην Αμερική, είναι ότι σε εκείνη τη χώρα, όσο έρμαιο του καπιταλισμού και αν είναι, υπάρχει και κάτι ακόμα: υπάρχει κάποια συνείδηση απέναντι στο νόμο και κατ' επέκταση μια διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στο νόμο και στον παράνομο... Σε τούτη τη χώρα απεναντίας, που τόσο χρόνια ήταν έρμαιο του πασοκικού σοσιαλισμού, όχι απλώς δεν υπάρχει τέτοια διαχωριστική γραμμή, αλλά δεν βλέπω και πολλούς που να θέλουν να την χαράξουν... Έτσι, λοιπόν, πώς (και άραγε ποιος;) καινούργια μέρα σε τούτη τη χώρα να χαράξει;