Βλακώδεις συνειδήσεις

Σήμερα, έληξε η επίσχεση ειδικευόμενων ιατρών του Γ.Ν.Κέρκυρας, δίνοντας (σε μια βάση συναίνεσης και καλής διάθεσης) μια προσπάθεια στη Διοίκηση του νοσοκομείου να κάνει πράξη αυτά που υποσχέθηκε, δηλαδή να πληρωθούμε όλους τους απλήρωτους μήνες του 2012 και του 2011.


Πάμε λοιπόν, στο Διοικητή, για να αποσύρουμε τις αιτήσεις για επίσχεση (γιατί μόνο έτσι λήγει η επίσχεση). Και κουβέντα στην κουβέντα, όταν του λέμε να δημοσιοποιηθεί ο υγειονομικός χάρτης του νησιού, ήτοι πόσες και ποιες ανάγκες υγείας έχουμε, αλλά και το σημαντικότερο, πόσους, ποιους και με τι προσόντα από την πλευρά των παρόχων υγείας έχουμε, αυτός ο κύριος, τί μας απαντά με περισσή αναίδεια;


Ότι έχουν διοριστεί κάποιοι παλαιοί νοσηλευτές της κατηγορίας ΥΕ (=Υποχρεωτικής Εκπαίδευσης, κοινώς μόνο Λύκειο), που μέσα από κάποιες -περίεργες- διαδικασίες έγιναν ΔΕ (=Διετούς Εκπαίδευσης, δηλαδή σαν αυτούς που έχουν ένα πτυχίο στα χέρια τους) και μετά όλως περιέργως, πάλι μέσα από περίεργες διαδικασίες αυτοί οι υπάλληλοι έγιναν διοικητικοί υπάλληλοι! Και τώρα, κανείς δεν μπορεί να τους ταρακουνήσει. Μα πώς γίνεται, τον ρωτούμε, και δεν μπορείτε εσείς ως Διοικητής να τους ταρακουνήσετε; Παιδιά μου, μας απαντά πατερναλιστικά, αφού αυτά τα ξέρουν και στο Υπουργείο και ούτε εκεί έχουν τη διάθεση να τα αλλάξουν.


Τι καταλαβαίνω; Ότι κανείς δεν θέλει να μετακινήσει τα βύσματα.


Έχει και συνέχεια ο τραγέλαφος. Τον ρωτούμε γιατί δεν μπαίνει ένα άτομο από το διοικητικό προσωπικό, ως υπεύθυνο για να συνεννοείται με τις ασφαλιστικές εταιρείες των ξένων ασθενών, που είναι πάμπολλοι εδώ στο νησί, ειδικά καλοκαίρι, ώστε το νοσοκομείο να έχει επιπλέον έσοδα και τις μας απαντά; Παιδιά μου, πάλι με πατερναλιστικό ύφος, δυστυχώς κανένας από τους διοικητικούς υπαλλήλους, δεν γνωρίζει μια ξένη γλώσσα, ούτε καν αγγλικά!! Συνεπώς, δεν μπορώ να κάνω τίποτα παραπάνω...


Τι καταλαβαίνω; Πόση σαπίλα υπάρχει γύρω μας;;


Ρωτήσαμε τελικά τον Διοικητή: Μα μας λέτε ότι δεν μπορείτε να κάνετε τίποτα; Πώς είναι δυνατόν να ανέχεστε τέτοιες συμπεριφορές, που μας έφτασαν ως εδώ, τη στιγμή που η χώρα χρειάζεται αλλαγή για να ορθοποδήσει; Πώς δέχεστε σαν άτομο να συγκαλύπτετε ένα ολόκληρο σύστημα διορισμένων βυσματούχων, όταν αντιλαμβάνεστε ότι αυτές οι καταστάσεις είναι που διέλυσαν το κράτος μας; Και μας απαντά: Παιδιά μου, (δεν θα το ξαναπώ με πατερναλιστικό ύφος, γιατί στο τέλος θα χάσει η φράση το νόημά της...), έχω συνείδηση για το αν κάνω καλά τη δουλειά μου ή όχι. Και σας διαβεβαιώ ότι κάνω ό,τι μπορώ και περνάει από το χέρι μου...


Συμπερασματικά τι καταλαβαίνω; Γενιά που απέρχεσαι, όσο και αν μαζί με τα ξερά καίγονται και τα χλωρά, έχω να σου πω, ένα πράγμα: είσαι και πολύ ξεφτιλισμένη!




Υ.Γ.: Και η οργή που πηγάζει από τα παραπάνω συμπεράσματα μπορεί να εκφραστεί με δυο τρόπους:


Είτε με λέξεις που εκφράζουν το παραμορφωμένο σήμερα...

"Έχω πολύ θυμό"

Μπλε

Είτε με λέξεις που σκιαγραφούν την καλλιτεχνική αθωότητα του χτες...