Ήμουν κάπου στα 9, όταν μπήκα σε μια βάρκα και έπλευσα λίγο πάνω από ένα ολόκληρο χωριό! Δεν είναι αποκύημα της φαντασίας μου, ούτε ποιητική έκφραση αυτό που περιγράφω... Είναι πραγματικότητα.
Είχα βρεθεί στο Παυλοπέτρι, κοντά στην παραλία Βιγκλάφια, στη Νεάπολη Λακωνίας, σε μια εκπαιδευτική εκδρομή.
Τα συναισθήματα ήταν πολύ περίεργα, στην 9χρονη ψυχή μου, τότε. Προσπαθούσα να καταλάβω πώς μπορεί να ήταν αυτό το μέρος, χιλιάδες χρόνια πίσω, ποιοι άνθρωποι κατοικούσαν εκεί, πώς και γιατί βυθίστηκε, τι μυστικά κρύβουν οι αλμυρισμένες πέτρες και τα ίχνη από τους γκρεμισμένους τοίχους.
Το θέμα αυτό, σύντομα βυθίστηκε σε κάποια γωνιά της μνήμης μου, χωρίς να έχω βρει πολλές πληροφορίες και χωρίς να τύχει έκτοτε ξανά να το βρω μπροστά μου.
Α, ρε Λακωνική Γη! Κρύβεις μεγάλα έργα, μεγάλων ανθρώπων...
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου