Μ' εγκατέλειψεν η ελπίδα!

Όποιος μπορεί ας μου απαντήσει, παρακαλώ, γιατί αρχίζω να χάνω την ελπίδα μου!

Πώς παλεύεται το χάος;

Πώς γίνεται αντιληπτό;

Πώς μπορείς να ζήσεις με αυτό και μέσα σε αυτό;

Και αν η απάντηση είναι το να βάζουμε φίλτρα στις εισερχόμενες πληροφορίες για να μην τρελαθούμε, τότε γιατί κάποιοι με έχουν πείσει ότι η απέκδυση κάθε λογής φίλτρου θα με πάει πιο κοντά στην αλήθεια, άρα και στην αλήθεια του χάους...;

Γράμμα στον άνθρωπο της πατρίδας μου

...Μην με μαρτυρήσεις!

και προπαντός να μην του πεις

πως μ' εγκατέλειψεν η ελπίδα!

Καθώς κοιτάς τον Ταϋγετο,

σημείωσε τα φαράγγια που πέρασα.

Και τις κορφές που πάτησα.

Και τα άστρα που είδα.

Πες τους από μένα,

πες τους από τα δακρυά μου,

ότι επιμένω ακόμη

πως ο κόσμος είναι όμορφος!

(Νικηφόρος Βρεττάκος)

Υ.Γ.: Ευχαριστώ την Ε.Β. που μου θύμισε το ποίημα αυτό του Βρεττάκου.