Πώς γίνεται;

Αναρωτιέσαι: πώς γίνεται ένας άνθρωπος, παντρεμένος με παιδιά, στην πιο ώριμη και παραγωγική του ηλικία και φάση, να μπορεί να εκφράζει με τόση ακρίβεια, συναισθήματα που θεωρείς ότι βιώνονται κάτω από συγκεκριμένες και μόνο συνθήκες...

Είναι η αποτύπωση αναμνήσεων μιας μακρινής εποχής εντόνου αναζητήσεως, που έχουν παραμείνει στα αζήτητα και αναπάντητα;

Είναι η αποτύπωση τωρινών βιωμάτων και σκέψεων, που υπάρχουν ακόμα και μέσα στο προστατευμένο περιβάλλον μιας οικογενειακής γαλήνης;

Είναι το χτες που μας κυνηγά, το σήμερα που μας κατατρέχει ή το αύριο που μας προσκαλεί περιπαιχτικά;

Είναι κάτι που υπάρχει μέσα μας, κάτι που μας γυροφέρνει απ' έξω μας ή κάτι που υπάρχει και μέσα και έξω μας, επειδή ακριβώς δεν υπάρχει από μόνο του πουθενά και το δημιουργούμε εμείς παντού και πάντα;

Η απάντηση είναι απλή: είναι το μυστικό ενός τραγουδοποιού... Να τον έχει καλά η Τύχη, λοιπόν, τον Πορτοκάλογλου!

Και η γύμνια μας; Τι γίνεται με τη γύμνια μας; Παραμένουμε ανίκανοι να την αντικρύσουμε κατάματα και κατάσαρκα;

Τι είναι αυτό που ζητάμε λοιπόν, όταν βουτάμε γυμνοί στο άγνωστο;

"Βουτάμε γυμνοί"
Στίχοι, Μουσική, Ερμηνεία:
Νίκος Πορτοκάλογλου

Υ.Γ.: Απόψε όλα ήταν ίδια εκτός από ένα: το ποτό. Ήταν πιο βαρύ και όχι το φλόρικο Bailey's.