Ο Λόγος πλέον μας ανήκει!

Ανοργασμικοί και αγοραίοι συνειδικευμόμενοι, αδιάφοροι και φασίζοντες προϊστάμενοι, βολεμένοι και μονόχνωτοι νοσηλευτές, τουριστόπληκτοι γείτονες και συγκάτοικοι... Κόρακες που κατασπαράσσουν τη λογική.

Ρυθμοί που σου προκαλούν αναγούλα.

Ταχύτητες που σε κάνουν να σέρνεσαι και να υποβιβάζεσαι.


Ευτυχώς ΔΕΝ είναι όλοι έτσι. Πώς γίνεται όμως αυτοί που ΔΕΝ είναι έτσι, να αναφέρονται συχνά σε μεγάλους δασκάλους που πέρασαν και χάραξαν μέσα τους; Πώς γίνεται ένας καθηγητής Γαρδίκας (που τον γνωρίζω μόνο μέσα από τις αναφορές προς το πρόσωπό του) να αναφέρεται από τα στόματα αυτών των λίγων εξαιρέσεων λες και είναι μέλος κάποιας γειτονικής κλινικής;

Το θέμα του καλού εκπαιδευτή-δάσκαλου έρχεται και επανέρχεται στο προσκήνιο. Σήμερα που ανθίζουν κυρίως τα φυτά χωρίς άρωμα και τα γαϊδουράγκαθα, ίσως περισσότερο από ποτέ χρειαζόμαστε εκπαιδευτές-εμπνευστές, αν θέλουμε να αλλάξουμε τους εαυτούς μας.


Και εγώ να μην έχω για νοίκι...
Και μου έσκασε και το λάστιχο της μηχανής...
Και βλέπουμε πώς θα έρθει αυτή η νίκη...

"Σχήμα Λόγου"
Στίχοι: Κώστας Τριπολίτης
Μουσική: Αντώνης Βαρδής
Ερμηνεία: Χ.&Π. Κατσμίχας, Α.Βαρδής, Λ.Μαχαιρίτσας