Κέρκυρα, Κέρκυρα με το Αστρονήσι...

Ήταν η πρώτη γνωριμία μαζί της. Απολαυστικότατη. Με καλωσόρισε με μια υπέροχη ομιλία, εφ’ όλης της ύλης, από τις απαρχές του σύμπαντος μέχρι το τσουνάμι της Ιαπωνίας.

Ο λόγος περί της Αστρονομικής Εταιρείας Κέρκυρας και της διάλεξης που παρέθεσε χτες με θέμα "Ταξίδι στον μεγάκοσμο του χωροχρόνου". Ένοιωσα πραγματικά σπίτι μου, σαν να μην άλλαξα τόπο. Να ήταν ότι νοιώθαμε όλοι εκεί μέσα, σαν στέγη μας τα αστέρια του ουρανού; Να ήταν ότι σημείο αναφοράς των ανθρώπων τονίστηκε η Γη μας και όχι η γη του καθενός μας; Πολύ όμορφες και ζεστές στιγμές...

Φυσικά από την παρέα δεν έλειπε η περίεργη κυρά, που με κατατρέχει χρόνια, και αποκαλείται -τυχαία άραγε- Τύχη, που συνεχώς μου έκλεινε περιπαιχτικά το μάτι της όλο το βράδυ, όπου βρεθεί και όπου σταθεί (ή πιο σωστά, όπου βρεθώ και όπου σταθώ):

1. Στην ίδια την αίθουσα της διάλεξης, όταν η συζήτηση πέρασε από την θεματική της εξέλιξης των ειδών και της φυσικής επιλογής, από τον προβληματισμό περί της ελεύθερης ή μη βούλησης, από τη θεωρία του χάους και την τύχη που κατέχει θέση ενδογενούς παράγοντα κάθε μορίου ύπαρξης σε τούτο το σύμπαν. Αυτές οι σκέψεις με βοήθησαν -τυχαία; δεν νομίζω- να στοιχειοθετήσω και να ξεκαθαρίσω καλύτερα την άποψή μου, που μέρες τώρα τριβελίζει το κεφάλι μου, περί του ντετερμινισμού ή μη της ανθρώπινης συμπεριφοράς. Στην ουσία αυτό που υποστηρίζω, είναι ότι υπάρχει ο ντετερμινισμός, όχι όμως σε κάθε κίνηση, πράξη ή συμπεριφορά που λαμβάνει χώρα στα ανθρώπινα, αλλά στην εφαρμογή της θεωρίας του χάους και της τυχαιότητας που με τη σειρά τους καθορίζουν με τον δικό τους μοναδικό και απερίγραπτο τρόπο την κάθε κίνηση, πράξη ή συμπεριφορά των ανθρώπων, όπως και όλων των υπόλοιπων υπάρξεων. Άρα με βοήθησε να ξεδιαλύνω ότι αυτό που οπωσδήποτε και ντετερμινιστικά θα εφαρμοστεί είναι η θεωρία του χάους. Από εκεί και πέρα το πώς θα επιδράσει στο κάθε μόριο είναι κάτι απροσδιόριστο και αδύνατον να υπολογιστεί.

2. Περιδιαβαίνοντας τα μισοσκότεινα σοκάκια της πόλης της Κέρκυρας, βλέπω έναν παλιό γνωστό από τη χορευτική λέσχη του Πανεπιστημίου Αθηνών… Α, ρε υπόγειο της Ιπποκράτους, πυρηνικός αντιδραστήρας ήσουν κάποτε για τα σωθικά μου, και τα θραύσματα των συναισθηματικών εκρήξεων βλέπω ότι με ακολουθούν παντού! Αυτά κάνει ο χορός… Ο χορός των ανθρώπων, ο χορός των αστεριών και ο χορός των γαλαξιών! Ο χορός του χώρου και του χρόνου. Μας ακολουθούν παντού και δεν χάνουν ευκαιρία να μας καλέσουν στα χαοτικά τους βήματα.

Τι λες, ακολουθείς στο κάλεσμα;