Σκέψεις ασπρόμαυρες

Σκέψεις ασπρόμαυρες...

Και αν κάποιες φορές βλέπουμε τα πράγματα να είναι μαύρα γύρω μας,
και αν κάποιες φορές ψάχνουμε όνειρα κρυμμένα στα χαμένα,
καν αν αναρωτιόμαστε τελικά τα αγαθά σε τούτη τη χώρα πώς κτώνται;
κόποις ή copies ?
και αν συνεχώς μιλάμε για γκρίζες ζώνες, για έλλειψη ορίων,
για αδυναμία να βάλεις διαχωριστικές γραμμές,
και αν τα χρόνια μας περνούνε πλέον κουρασμένα,
και ψάχνουμε στα ψιλά (γράμματα) μιας άδειας τσέπης 
να βρούμε πού ξοδέψαμε τη ζωή μας,
και αν θεωρούμε ότι πέσαμε σε βαθύ πηγάδι
από όπου δεν μπορούμε να βγούμε
και από όπου φωνάζουμε αλλά κανείς δεν ακούει,
παρά μόνο επιστρέφει η ηχώ μας και αυτή τσαλακωμένη
από τις συνεχείς προσκρούσεις με το ακλώνητο τσιμέντο
που μας περιβάλλει...

Όσο και αν η ζωή γίνεται κάποιες στιγμές αβίωτη,
και όσο κι αν δεν χωρά στην μικρή καθημερινότητά της,
παραμένει το Άσπρο της φανταχτερό,
απέναντι στο Μαύρο το Θανατερό

Και αν θεωρούμε ότι στη ζωή δεν υπάρχει άσπρο ή μαύρο,
ας θυμόμαστε ότι
η ζωή και ο θάνατος είναι το άσπρο και το μαύρο.

Δεν υπάρχει πιο σαφής λοιπόν, διαφορά,
πιο ξεκάθαρη αντιδιαστολή, σε αυτά που ο νους χωρά,
από αυτή της Ζωής και του Θανάτου.


Ας μην μας διαφεύγει συνεπώς, ετούτη η χοντρή διάκριση
από ετούτη τη στενή μας καθημερινότητα....


by astromonos

"Σε Βαθύ Πηγάδι"

Στίχοι: Βαγγέλης Καπράλος - Μιχάλης Χανιώτης

Μουσική: Μιχάλης Χανιώτης

Ερμηνεία: Μάρθα Φριντζήλα

"Όσο κρατήσει η ζωή"
Στίχοι: Νίκος Καρούζος
Μουσική: Γιάννης Μαρκόπουλος
Ερμηνεία: Δημήτρης Ζερβουδάκης

και επειδή

Όσο κρατήσει η Ζωή κρατεί και ο Θάνατος...

ακριβώς για να αντιδιαστείλει την ύπαρξη από τη μη-ύπαρξη

το Είναι από το μη-Είναι...

η μόνη ασυνέχεια,

η μόνη διαχωριστική γραμμή,

το μόνο όριο,

το αξεπέραστο σύνορο...

είναι το στήθος μας...

και η πνοή που κατοικεί εντός του.

Αυτό είναι ο πλούτος μας