He, who sacrifices freedom...

Στο τραπέζι σήμερα, καλεσμένοι μου για να αναλύσουν το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος, είναι τρεις ξεχωριστές προσωπικότητες: ο Μαρξ, ο Φρανγκλίνος και ο Λουδοβίκος των Ανωγείων, που μου έστειλαν ως υλικό διαπραγμάτευσης δυο βιντεάκια και ένα τραγουδάκι, που αποκαλύπτουν πολλές μυστικές πτυχές της κρίσης στην οποία έχουμε περιέλθει η ανθρωπότητα...

Το πρώτο, βίντεο, αφορά την οικονομική ιστορία και κρίση της Αμερικής.

Το δεύτερο, αφορά την οικονομική ιστορία της Ευρώπης, την κρίση της Ελλάδας και τη σχέση αυτής της κρίσης με την κρίση της Αμερικής το 2008.

Αξίζει να αφιερώσετε 45 λεπτά από τη ζωή σας για να τα παρακολουθήσετε.

Στο τέλος, νομίζω θα αναφωνίσετε το σωστό συμπέρασμα:

Πόσο μεγάλος ήταν ο κύριος Μαρξ όταν μίλησε για την αυτοκαταστροφική ταυτότητα του καπιταλισμού, ο οποίος διάγει τον βίο του μέσα από επαναλαμβανόμενους κύκλους καταστροφής-αναγέννησης, ακόμα μεγαλύτερης καταστροφής-ακόμα μεγαλύτερης αναγέννησης κοκ...;

Άρα, το σωστό ερώτημα στο δημοψήφισμα, αν είχε το θάρρος αυτή η πολιτική σκηνή της χώρας μας, θα ήταν μέσα ή έξω από μια Ευρώπη των τραπεζών και των τραπεζιτών...;

Όσον αφορά τώρα τα ναι και τα όχι, τα διχαστικά ή μη ερωτήματα, χαρίζω σε όλους όσους ψήφισαν σήμερα -δεν ήμουν απ' αυτούς- το παρακάτω όμορφο τραγουδάκι του Λουδοβίκου των Ανωγείων:

"Το όχι αποκοιμήθηκε στην αγκαλιά του ναι"

Στίχοι, Μουσική, Ερμηνεία:

Λουδοβίκος των Ανωγείων

"Ανάμεσα στο όχι και το ναι, χάθηκε η ζωή μου, μεγάλε ουρανέ..."

Έτσι, για να κοιμηθούν όλοι απόψε αγκαλίτσα, μονιασμένοι και ήσυχοι, ασφαλείς πλέον ότι αύριο θα ξημερώσει ο ήλιος χωρίς όμως, να έχει αλλάξει τίποτα από μόνο του προς το καλύτερο σε αυτή τη χώρα... Διότι, αυτή η χώρα χρειάζεται δουλειά και κάθαρση, όπως η κάθαρση που ερχόταν κάποτε, με του Δία τον κεραυνό... Μέχρι που ήρθε βέβαια, ο Φρανγκλίνος, ο οποίος με το αλεξικέραυνο, δεν εφηύρε απλά την ανάγκη του ανθρώπου να τραβά το φως των κεραυνών και έτσι να προστατεύεται, αλλά ανακάλυψε μια βαθύτερη ανάγκη του ανθρώπου, να αναζητά μηχανισμούς προστατευτικής σιγουριάς έναντι των μηχανισμών της εκτυφλωτικής αβεβαιότητας που τον περιτριγυρίζουν... Αλλά, όποιος πληρώνει ως αντίτιμο αυτής της σιγουριάς την ελευθερία του, τότε χάνει τα πάντα και μαζί, χάνει και όλο του το συμπαντικό (και σημαντικό) είναι....

"He, who sacrifices freedom for security, deserves neither..."

Franklin Benjamin