Οι βάσεις του αύριο

Οι βάσεις του αύριο

Νομίζω έχουμε μπει στη φάση που 

όλα ξεπουλιούνται, όλα αγοράζονται, 

όλα τιμολογούνται και όλα μιζεριάζονται. 

Το γενετικό υλικό του ανθρώπου 

γίνεται έτσι απλά φύλλο και φτερό, 

κόβεται και ράβεται για να φτιάξει καινούργιο φύλο, 

όπως λόγου χάρη, άνδρες με φουρό...

Το πράγμα όμως αρχίζει και χοντραίνει, 

όταν ο άνθρωπος τη σκάλα της αλαζονείας ανεβαίνει...

Φτιάχνει συννεφάκια της μικρής του τη ζωής,

όπου στεγάζει κατακτήσεις της μεγάλης του πνοής,

δεν συνειδητοποιεί όμως ότι κάποτε το σύννεφο φέρνει και βροχή,

που μανιασμένη, δυνατή, παρασέρνει γέλια και ζωή,

αφήνοντας πίσω της ρημάγματα, σπαράγματα,

και κάθε λογής της πλάνης μας τα θαύματα...

Δεν ξέρω που θα φτάσει αυτή η σκάλα που ανεβαίνουμε, 

δεν ξέρω τι θα καταφέρουμε τελικά να δούμε 

απ' τα συννεφάκια μας από όπου ευτυχισμένοι ίσως ζούμε

Ξέρω όμως ότι πιθανότατα δεν θα θέλουμε να αγκαλιαστούμε

γιατί θα προτιμάμε στο συννεφάκι μας για πάντα να χωθούμε

και έτσι ολοκληρωτικά μέσα τους να χαθούμε...

Και αν σας φαίνονται όλα τούτα πεσιμιστικά, 

η πορεία θα δείξει αν έχω δίκιο τελικά,

μια μέρα σαν και τούτη, με τέτοια βαροσυννεφιά...

Ως τότε, έχε γεια, ω Φύση μου

που επιμένεις να ξηγιέσαι γονιδιακά...

εσύ που βάζεις τις βάσεις σου σε τάξη και σειρά,

για να σε δω αύριο, τί βάσεις θα δώσεις στα νέα σου παιδιά;