Γεννιέσαι ή γίνεσαι αριστερός ή δεξιός;
Να ένα καλό ανθρωπολογικό ερώτημα, που οι ερευνητές προσπαθούν -όπως θα δείτε σε αυτό το link του ερωτήματος- να απαντήσουν...
Αυτό προσπαθούσα και εγώ να απαντήσω σε μια φτωχιά νοσοκόμα που μου δήλωνε ευθέως και ανερυθρίαστα: "όχι, δεν έχω τύψεις που κάθομαι και δεν κάνω τίποτα στη δουλειά μου. Κάποτε, άλλοι τρώγανε με χρυσά κουτάλια σε αυτό το σύστημα, τώρα όσο μπορώ θα το κάνω και εγώ!".
Μπορούν εύκολα να σε πουν ρατσιστή. Και θα έχουν και δίκιο, γιατί τελικά όλοι μας είμαστε ρατσιστές, γιατί τελικά η ίδια η Φύση είναι ρατσίστρια. Η Φύση στηρίζεται στη δύναμη, τη βιαιότητα, τον πόλεμο και την ισχύ, άρα την εξουσία. Η Φύση, βασίζεται στην επιβολή - την επιβολή του δυνατότερου. Πώς γίνεται να βγούμε διαφορετικοί εμείς οι άνθρωποι;
Αυτό το ερώτημα, γνωρίζετε πολύ καλά ότι με έχει απασχολήσει βαθύτατα...
Αλήθεια, ο πολιτισμός των ανθρώπων, δεν μπορεί να ξεφύγει από τις ρατσιστικές του καταβολές; Δεν μπορεί να ξεφύγει από τις εξουσιαστικές του επιβολές; Δεν μπορεί να δημιουργήσει κάτι κεκαθαρμένο από γονιδιακές επιταγές αντί να δημιουργεί καθάρματα που εκδίδουν απλήρωτες επιταγές;
Ο φόβος να αντικρίσουμε τον εαυτό μας και τη φύση μας, γεννοβολά όλα τα υπόλοιπα στραβά αυτής της κοινωνίας...
Αν όμως, κάνουμε οίστρο της ζωής μας αυτόν τον φόβο του θανάτου, μήπως μπορέσουμε να γίνουμε ρατσιστές απέναντι... στον ίδιο το ρατσισμό μας; Και μήπως τελικά μπορούμε να στρέψουμε αυτό που μας σκοτώνει, απέναντι στην πηγή του, δηλαδή στον ίδιο τον εαυτό μας; Μήπως αυτό να είναι ο άνθρωπος τελικά, ένας επαναστάτης του ίδιου του εαυτού του; Μήπως, η φύση κατάφερε να δημιουργήσει ένα πλάσμα που μέσα από τη ρατσιστική του συμπεριφορά δύναται για πρώτη φορά, να ασκήσει κριτική στην ρατσιστική του μορφή, ώστε να απαλλαχτεί από δαύτην και έτσι να αυτοκαθαριστεί (με την τραγική έννοια της κάθαρσης, όπως τη χρησιμοποιούσαν στις τραγωδίες - εξάλλου για μια τραγωδία δεν πρόκειται όταν ένας δούλος, όπως ο άνθρωπος, προσπαθεί να σπάσει τα δεσμά του, με... τα ίδια του τα δεσμά;!) και εν συνεχεία να αυτοκαθοριστεί...;
Λες, αυτή η τραγωδία, να λυθεί αν ο άνθρωπος στραφεί ενάντια στον εχθρό-εαυτό του, αν για να ενωθεί με τους άλλους αποσχιστεί από τον εαυτό του και αν κομματιάσει το δικό του ΕΓΩ για να γίνει ένα πανανθρώπινο σώμα;
Μήπως καταφέρει ο άνθρωπος να καθορίσει την πορεία του και να αποδεσμευτεί από αυτά που τον κρατούν σιδηροδέσμιο, αν τα γονίδια του καλού πληθύνουν στη γενετική δεξαμενή;
Χαχαχα... ξέρω, ξέρω: όλη η σκέψη ακούγεται αμιγώς ρατσιστική - και είναι! Οι μεν όμως, ρατσιστές, οι γνωστοί μας τύπου Χρυσά Αυγά από Κότα Γαβ-Γαβ, εκφράζουν το ρατσισμό τους σκοτώνοντας και εξαφανίζοντας έτσι τα γονίδια των άλλων, οι δε ρατσιστές που σας λέγω, οι άγνωστοι εκείνοι ήρωες που προχωρούν πάντα στα σκοτεινά, εκφράζουν το ρατσισμό τους γεννοβολώντας και δια-μορφώνοντας παιδιά, με σκοπό αυτά να κατακυριεύσουν τη γονιδιακή δεξαμενή με το γενετικό τους υλικό και έτσι να εξαφανίσουν τα άλλα γονίδια... Σε αυτό το πλαίσιο σκέψεων λοιπόν, απάντησα στην παραπάνω φτωχιά και αδικημένη νοσοκόμα: "εσύ, το ένα άτομο, μάθε στα δυο σου παιδιά να προβληματίζονται και να σκέφτονται, ώστε να μάθουν και στα δικά τους παιδιά με τη σειρά τους να προβληματίζονται και να μην είναι πρόβατα, μέχρι τελικά το ένα άτομο να γίνει δυο και μετά τέσσερα και οκτώ κοκ..., μέχρι μια μέρα τελικά να θριαμβεύσει το καλό!"
Μέχρι τότε βέβαια, θα αναρωτιόμαστε ποια ζωή είναι καλύτερη να ζούμε...
Μα σχεδόν πάντα, θα κουτρουβαλιόμαστε στου ρεύματος τη μαζική ροή που θα μας τρομάζει να της αντισταθούμε...
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου