Πίστευα ότι όλοι απέναντι του είμαστε ίσοι. Ότι κανείς μας δεν μπορεί να διαφοροποιηθεί από το πρόσταγμά του. Κανείς δεν μπορεί να του ξεφύγει. Ότι δεν εξαρτάται από εμάς, πότε θα τον συναντήσουμε, αλλά μόνο από Εκείνον.
Δεν είναι άλλος φυσικά, από τον... Θάνατο!
Βλέπω όμως το πρωί, την κάτωθι ρεκλάμα θανάτου,
και συνειδητοποιώ ότι κάποιοι θέλουν να εννοούν ακόμα και τον θάνατο, ως στοιχείο διαφοροποιόν...
"Ανεξάρτητο" γραφείο τελετών, όπως λέμε "ανεξάρτητος" πολιτικός ή "ανεξάρτητος" συνδυασμός...; Ο ανεξάρτητος, έρχεται να αντιπαραβληθεί με τον εξαρτημένο, μα στην εν λόγω περίπτωση ποιος είναι ο εξαρτημένος και -το σημαντικότερο- πού και σε ποιον είναι εξαρτημένος;
Ακόμα και εκεί που τα πράγματα δεν εξαρτώνται από εμάς, προσπαθούμε να χτίσουμε εξαρτήσεις, μόνο και μόνο για να διακηρύξουμε περιχαρείς αμέσως μετά, ότι είμαστε "ανεξάρτητοι"! Αυτού του είδους η εξάρτηση του ανθρώπου από τις ψευδεπίγραφες διακηρύξεις ανεξαρτησίας από διάφορα πράγματα και καταστάσεις, νομίζω του έχουν στοιχίσει αρκετά...
Ως πότε λοιπόν, παλικάρια αυτές οι εξαρτήσεις ανεξαρτησίας;
Οι πραγματικά Ανεξάρτητοι, δεν γίνονται -και το κυριότερο- δεν αυτοδηλώνονται.
Οι πραγματικά Ανεξάρτητοι, γεννιούνται και κάθε στιγμή απογειώνονται.
Τώρα, πώς γίνεται οι άνθρωποι να έρχονται στη ζωή ανεξάρτητοι και να καταλήγουν εξαρτημένοι από τα πάντα, αυτό νομίζω λέγεται πολύ απλά: σύστημα! Και μάλιστα, θανατηφόρο!
"Γκρέκο Μασκαρά"
Στίχοι, Μουσική, Ερμηνεία:
Μηλιώκας Γιάννης
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου