Ευτυχισμένες Οικογένειες

Ευτυχία. Μια πολυπόθητη έννοια. Μια λέξη που όλοι, με τον δικό του τρόπο ο καθείς, επιδιώκουμε. 


Πόσοι και πόσο είμαστε σήμερα ευτυχισμένοι; Πόσοι και πόσο μπορούμε να είμαστε ευτυχισμένοι; 


Χτες, σε συζήτηση, τέθηκε το θέμα της οικογένειας. Της οικογένειας με την ευρεία έννοια. 


Αφ’ ενός, μέσω της έννοιας που έθεσε ο Έκτορας Μαλό, στα δυο του αριστουργήματα, «Με Οικογένεια» και «Χωρίς Οικογένεια», όπου ο συνοδοιπόρος, ο ξένος, ο κατατρεγμένος, γίνεται αυτός οι οικογένειά σου και σε αγκαλιάζει. Σε αγκαλιάζει πραγματικά, ολόψυχα, όπως θα έκανε κάθε αξιοπρεπής και σοβαρή οικογένεια. 


Αφ’ ετέρου, μέσω της έννοιας που έθεσε το ελληνικό παραδοσιακό τραγούδι, μέσα από τον ύμνο, την αγάπη, τη συμμετοχή, την αίσθηση του ανήκειν σε μια ομάδα… 


Τελικά, δεν είναι αληθινός ο θησαυρός που αναζητούμε. Αλλά, είναι αληθινή η προσπάθεια να τον ανακαλύψουμε και ο δρόμος που διανύουμε μέχρι να φτάσουμε σε εκείνο το σημείο, που θα μας αποκαλύψει την ανυπαρξία του κέρδους μα και το κέρδος της ύπαρξης. 


Ευτυχία. Μια έννοια που στοιχειοθετείται και ορίζεται δύσκολα. Μα που εύκολα αναγνωρίζεται όταν βιώνεται. Και το βίωμα, είναι μικρά και καθημερινά γεγονότα, που ίσως μέχρι χτες να μην έδινες συνειδητά σημασία για την -όπως πίστευες- έλλειψη περιεχομένου τους… Και σήμερα; Αναγνωρίζεις την σπουδαιότητα τόσο της παρουσίας τους, όσο και του ρόλου τους στην ομαλή υγιή κοινωνική ζωή. Όποιος δεν τα αναγνωρίζει, τότε είναι μάλλον άρρωστος, ή θλιμμένος. 


Εγώ θεωρώ ότι πλέον είμαι ευτυχισμένος.