Αλλαyes και Αλλαno

Η προηγούμενη ανάρτηση έκλεισε με ευχές για αλλαγή.

Η αλλαγή έγινε στο πολιτικό σκηνικό, προφανώς επειδή πρώτιστα έγινε στο νοηματικό σκηνικό των μικρών μας εγκεφάλων. Διαφορετική ίσως αλλαγή σε κάθε μικρό εγκέφαλο ή μεγάλο ανεγκέφαλο, αλλά πάντως η συνισταμένη ήταν προς την επιθυμητή κατεύθυνση. Ήταν από τις αλλαγές που θέλαμε και προσδοκούσαμε χρόνια τώρα, άσχετα αν δεν γνωρίζουμε σαφώς πώς και με ποιον τρόπο θα υλοποιηθούν. Όπως και να είναι πάντως, ο κύβος ερίφθη. Ο δικομματισμός ηττήθηκε! Καλή χώνεψη λοιπόν.

Υπάρχουν όμως και κάποιες άλλες αλλαγές που δεν θες να γίνουν ποτέ και αντιδράς με ένα μεγάλο όχι, όταν κάτι ξεπερνά τη σταθερότητα των πραγμάτων.

Ένα από αυτά, είναι η πανσέληνος που σκεπάζει και φωτίζει το χωριό μου, σε μια πρόσφατη επίσκεψη της πανσελήνου πάνω από το χωριό μου, που όλως τυχαίως συνέπεσε με την επίσκεψη της αφεντιάς μου κάτω στο χωριό μου…

 

Αυτό το φως το ανεπανάληπτο, το τόσο κρουσταλλένιο, το μεταξένιο υφαντό από αστρική σκόνη που λούζει το χωριό μου… Βαθειά χαραγμένο στη μνήμη μου.

 

  Ένα άλλο που δεν θέλουμε να αλλάξει, είναι η εικόνα που ο μεγάλος Γιάννης Ρίτσος έβλεπε και εμπνεόταν από το σπίτι του στο κάστρο της Μονεμβασιάς, εκεί από όπου αντίκρυσε και σχηματοποίησε για πρώτη φορά την εννοιοδότηση του κόσμου, καταγραφόμενη αργότερα στην ποιητική του παρακαταθήκη.

 

 

Βέβαια υπάρχουν και κάποιες άλλες αλλαγές, τόσο ακαταλαβίστικες και παρ-άλογες, που δεν ξέρεις πώς να τις ερμηνεύσεις. Σου λέει για παράδειγμα, ότι υπάρχει η μόδα στο χωριό μου, να έχουν και από ένα άλογο στα σπίτια τους, έτσι για να το πηγαινοφέρνουν βόλτα δεμένο στο αυτοκίνητο... σε μια πιθανότατα επίδειξη της δάμασης του αλόγου εκ του λόγου. Βέβαια, κοιτώντας ίσως πιο βαθειά την εικόνα που με πρώτη ματιά αντικρύζουμε στις μικρές καθημερινές ζωούλες μας, θα δούμε ότι κάπου εκεί πίσω κρύβεται η πιο σκληρή, βλαμμένη, αρρωστημένη και θανατηφόρα φύση μας: αυτή της εξουσίας και της επιδειξιομανίας. Και δια του λόγου το (ταγματ)ασφαλές, παρατηρείστε την παρακάτω εικόνα λεπτομερώς: το άσπρο, αειπάρθενο, βανάκι στο βάθος δεξιά, είναι ακόμα πιο δεξιά από ότι φαίνεται, καθώς αναγράφεται στις πύλες του το σύνθημα "Χρυσή Αυγή", όταν την ίδια στιγμή το άλογο της φωτό ποζάρει για τα φώτα της δημοσιότητας... Όχι, φυσικά ότι αφήνω να εννοηθεί συσχέτιση Χρυσής Αυγής και αλόγου...

Όπως και να έχουν πάντως οι αλλαγές, καλές ή κακές, ευπρόσδεκτες ή όχι, κρύβουν την αξία τους, όχι τόσο στην αλλαγή που επιφέρουν, αλλά στον τρόπο της εγκατάστασής τους. Αυτό το Δt της εμφάνισής τους, είναι που επηρρεάζει τις ζωές και τη φιλοσοφία μας, παρά το ίδιο το περιεχόμενό τους. Ως συνήθως δηλαδή, άλλα νομίζουμε ότι μας επηρρεάζουν και άλλα τελικά μας ταρακουνούν! 

"Ξαφνικά"

Στίχοι, Μουσική: Γρηγόρης Κλιούμης

Ερμηνεία: Τσαλιγκοπούλου Ελένη