Είχαμε αφήσει την μικρή μας πυγολαμπίδα, να κουνάει τον κωλαρίνο της πέρα δώθε, πάνω κάτω, και να προσπαθεί να αντιδράσει στο μέγα σκότος που την περιέβαλε.
Σκηνή 2η
Αίφνης, και άλλο ένα φωτάκι εμφανίστηκε από το πουθενά, και μετά άλλο, και άλλο και άλλο... Ώσπου, γέμισε το σκότος φως, και έλαμψε, ωσάν το πρώτο-πρώτο εκτυφλωτικό λούσιμο του ζωοδότη Ήλιου!
Και τότε, αυτός με το παρατσούκλι Σκοτεινός, άρχισε να σβήνει βασανιστικά... Και τι γίνεται όταν σβήνει το σκοτάδι; Είναι σαν να ρωτάμε, τι γίνεται όταν μαυρίζει ο ζόφος; Δυο αρνήσεις μαζί, δημιουργούν μια κατάφαση. Ή πιο σωστά, μια κατά(φωρη) φ(ρ)άση. Μια φράση ολόγιομη θετική ενέργεια και φως, την ώρα του χαμού:
"Πόλεμος πάντων πατήρ εστί, πάντων δε βασιλεύς, και τους μεν θεούς έδειξε τους δε ανθρώπους, τους μεν δούλους εποίησε τους δε ελευθέρους" πρόλαβε και έκραξε ο Σκοτεινός, πριν χαθεί για πάντα, τυφλωμένος όμως από τόσο φως...
Το ρολόι του κοσμικού χρόνου, δείχνει κάπου μεταξύ 544-484 πΧ. Και ο όρος πόλεμος, μένει ακόμα να αναλύεται και να προβληματίζει. Ο πόλεμος σήμερα πολεμάται όσο ποτέ άλλοτε. Μα ποιος είναι αυτός ο πόλεμος; Είναι τόσο επικίνδυνος;
Ο πόλεμος, κατά τον πατέρα που τον γέννησε, δηλαδή τον Ηράκλειτο, προέρχεται από το πάλλομαι, από το συνταράζομαι και το συγκινούμαι, από τη σύσπαση που νοιώθει η καρδιά καθώς αυτή χτυπά και κοντράρει το αδυσώπητο αύριο. Αυτός ο πόλεμος, που είναι Αντί-θετος από τον γνωστό μας σήμερα πόλεμο, (είναι δηλαδή Αντι-Πόλεμος) έχει ένα και μοναδικό σκοπό: να αποκαταστήσει την ομαλή Ροή. Να διατηρήσει και να προφυλάξει τη ροή Ενέργειας, Σκέψης, Ηθικής, Ιστορίας. Ενδιαφέρεται για τη Συνέχεια. Δεν σκέφτεται ευκαιριακά. Δεν προσδοκά εγωκεντρική ανταμοιβή. Ενδιαφέρεται για την καθαρή Συνέχεια.
Από το Παρελθόν στο Παρόν και από εκεί στο Μέλλον.
"Αυτόν τον Κόσμο τον Καλό"
Στίχοι: Βασίλης Ανδρεόπουλος
Μουσική: Σταύρος Ξαρχάκος
Ερμηνεία: Νίκος Ξυλούρης
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου