Κάτι να μείνει πίσω μου αμόλυντο...

Για τις μέρες που ζούμε,

και δεν ξέρουμε ποιες είναι πραγματικές και ποιες όχι,

για τις εικόνες που αντικρίζουμε,

και δεν ξέρουμε ποιες είναι αληθινές και ποιες όχι,

για τους ανθρώπους που υπάρχουν γύρω μας

και δεν ξέρουμε ποιοι ζουν και ποιοι είναι πεθαμένοι,

για τα παραμύθια που μας ταΐζουν,

και άλλοτε έχουν ευτυχές τέλος και άλλοτε όχι,

ένα μήνυμα έρχεται να ευχηθεί για τα πάντα:

"κάτι να μείνει πίσω μου, αμόλυντο..."

(φωτό από τις περιηγήσεις μου τις τελευταίες του 2016 ημέρες...)

"Μήνυμα"

Στίχοι, Μουσική, Ερμηνεία:

Δημήτρης Ζερβουδάκης

Απλώνω την περπατησιά, στο χάος του απείρου 

Όπως... ελευθερώνεται το φεγγαρόφωτο, 

στης θάλασσας το ύψος... 

Και επιτέλους 

Απομακρύνομαι από τον θόρυβο που προκαλεί, 

στο άδεια σήμερα, 

ο αχός των ανθρώπων... 

Και προσπαθώ, αλήθεια με το μέσα μου παλεύω... 

Να αλλάξω προσπαθώ 

Έστω λίγο καλλίτερος να γίνω, σαν το καθάριο αγνό φως... 

Σαν το παιχνίδισμα των αστεριών στο λυκαυγές 

Κάτι να μείνει πίσω μου, αμόλυντο μες στην απλότητά του. 

Να είναι με το σύμπαν κουρδισμένο...

Να είναι Καλό, 

σαν όρκος σε Παιδί,

Αληθινό να στέκεται σαν Τέλος...