Φως εκ σκότους (3)



Σήμερα, του Λαζάρου... Ο Λάζαρος, σε ένα εξωτερικό κάλεσμα, βγήκε από το σκοτάδι του και φάνηκε ολόρθιος στο εκτυφλωτικό φως. Άφησε, το μαύρο καταφύγιό του και φανερώθηκε στο φωτεινό παρόν. Αλήθεια, πόσοι από εμάς είμαστε διατεθειμένοι να πράξουμε κάτι παρόμοιο και να βγούμε από τα σκοτάδια μας όταν κάποιοι άλλοι μας τείνουν χέρι βοηθείας; Προϋποθέτει πρώτα από όλα αυτοσυνείδηση της μαυρίλας που μας περικυκλώνει... Βέβαια, το ερώτημα είναι αν είμαστε βουτηγμένοι στη μαυρίλα και στο σκοτάδι, πώς θα δούμε το χέρι βοηθείας που απευθύνεται σε εμάς...;

Επιμελητής ιατρός παθολόγος, επιμελητής Α', ικανός κατά γενική ομολογία (και αξεπέραστος στο επάγγελμα κατά δική του εγωιστικότατη ομολογία) έχει αντιμέτωπό του έναν ασθενή με καρκίνο παγκρέατος και πρωτοεμφανιζόμενη μια καρδιακή αρρυθμία.

Ειδικευόμενος ιατρός καρδιολόγος, ατημέλητος πρώτης κατηγορίας, ικανός κατά γενική ομολογία (και ακόμα ικανότερος να διακρίνει τους εγωιστικότατους επιμελητές κατά τη δική του ομολογία), έχει αντιμέτωπό του τόσο τον προηγούμενο ασθενή, όσο και τον προαναφερθέντα επιμελητή παθολογίας.

Ρωτά ο επιμελητής: "τι δουλειά έχει στην παθολογική ένας τέτοιος άρρωστος; Να πάει αμέσως στην Καρδιολογική!"

Απαντά ο ειδικευόμενος: "μα η κολπική μαρμαρυγή είναι απότοκη του καρκίνου... Εμείς, μπορούμε να ελέγξουμε μόνο την καρδιακή συχνότητα, το θέμα των αντιπηκτικών αφορά εσάς τους θεράποντες!"

Ξανά ο επιμελητής: "Βαρέθηκα να ακούω τις μαλακίες των καρδιολόγων! Έχεις παιδάκι μου διαβάσει πουθενά να λέει ότι ο καρκίνος κάνει κολπική μαρμαρυγή;"

Ξανά ο ειδικευόμενος: "Δεν έχω διαβάσει, αλλά θα σας το εξηγήσω παθοφυσιολογικά...", και ξεκινά να του εξηγεί πιθανούς μηχανισμούς... Κλείνοντας ρωτά τον επιμελητή: "Διαφωνείτε με τους μηχανισμούς που σας ανέφερα;"

Τελικά, ο επιμελητής: "Αυτά όλα είναι χαζομάρες που λες. Σταματώ τη συζήτηση".

Ο ειδικευόμενος θιγμένος από τη στάση του ειδικού επιμελητή, ο οποίος έναν ειδικευόμενο οφείλει να τον αντιμετωπίζει ως πνευματικό τέκνο του και να του μαθαίνει τρόπο σκέψης και νέες γνώσεις, φεύγει και αρχίζει να ψάχνει στο διαδίκτυο. Μέσα σε λίγα λεπτά, κατεβάζει τρία άρθρα, το πιο πρόσφατο προ ενός μήνα και τα άλλα δυο περσινά που εξηγούν πώς ο καρκίνος συνδέεται αιτιολογικά με την κολπική μαρμαρυγή, μέσα από τους πιθανούς παθοφυσιολογικούς μηχανισμούς που ήδη είχε εξηγήσει με βάση τη λογική ο ειδικευόμενος, και τα πηγαίνει στον επιμελητή να τα διαβάσει... Ο τελευταίος, που υποτίθεται είναι evidence-based καταρτισμένος, τα κοιτά και τα πετά στον ειδικευόμενο...

Συμπέρασμα: οι "γονείς" μας, σε όλα τα επίπεδα εννοώντας τη λέξη "γονείς", είναι αυτοί που οφείλουν να μας μάθουν, να μας τείνουν χείρα βοηθείας και να μας βγάλουν από τα σκοτάδια μας. Είναι καλό όμως, πριν την ανασκολόπηση που θα κάνουν στους "μικρούς", να προηγείται μια ανασκόπηση της δικής τους κατάστασης, γιατί αλλιώς θα αποδειχτούν αυτοί ότι βαδίζουν στο σκοτάδι, εμποδίζοντας μάλιστα κάθε νέα προσπάθεια διαφώτισης του κόσμου από τις μικρές αχτίδες που πρόκειται να ξεμυτίσουν γύρω τους...

Μερικές φορές, το ποιος είναι ο Λάζαρος και ποιος αυτός που τον καλεί να βγει από τα σκοτάδια του, μπερδεύεται μέσα στην απειρία της γνώσης που μας περιβάλλει, μα περισσότερο μπερδεύεται μέσα στην απειρία της βλακείας που περιβάλλει την επιστημοσύνη κάποιων "πνευματικών μας γονέων"...

Το βιντεάκι αυτό συνοψίζει νομίζω τις σκέψεις μου.